Przejdź do zawartości

Fyłymon Kurczaba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fyłymon Kurczaba
Data i miejsce urodzenia

21 grudnia 1913
Żelechów Wielki

Data i miejsce śmierci

26 października 1995
Lwów

Miejsce pochówku

Cmentarz Łyczakowski we Lwowie

Biskup pomocniczy archidiecezji lwowsko-halicko-kamienieckiej
Okres sprawowania

1985–1995

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

ukraińskokatolicki

Inkardynacja

redemptoryści

Śluby zakonne

28 sierpnia 1935

Prezbiterat

25 lipca 1937

Chirotonia biskupia

23 lutego 1985

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

23 lutego 1985

Konsekrator

Wołodymyr Sterniuk

Fyłymon Kurczaba CSsR (ukr. Филимо́н Курча́ба; ur. 21 grudnia 1913 w Żelechowie Wielkim, zm. 26 października 1995 we Lwowie) – ukraiński duchowny ukraińskokatolicki, redemptorysta, biskup pomocniczy archidiecezji lwowsko-halicko-kamienieckiej obrządku bizantyńsko-ukraińskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość i prezbiteriat

[edytuj | edytuj kod]

Uczył się w Niższym Seminarium Duchownym oo. Redemptorystów we Lwowie. 15 września 1932 złożył pierwsze śluby w Zgromadzeniu Najświętszego Odkupiciela. Następnie wyjechał na studia do Belgii, gdzie 28 sierpnia 1935 złożył śluby wieczyste i 25 lipca 1937 w Leuven z rąk wizytatora apostolskiego na Wołyniu i Podlasiu dla wiernych obrządku bizantyjsko-słowiańskiego bł. Mikołaja Czarneckiego CSsR otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem swojego zakonu.

Po święceniach powrócił do Polski, gdzie został nauczycielem historii i języka polskiego we Lwowie. Po wybuchu II wojny światowej i zajęciu Lwowa przez Armię Czerwoną w 1939, władze okupacyjne zamknęły szkołę i nakazały zakonnikom opuszczenie klasztoru. O. Kurczaba został wówczas proboszczem w Tehlowie. W 1941 osiadł w klasztorze w lwowskim Hołosko, gdzie z przerwami mieszkał do jego zamknięcia w 1948.

Po likwidacji klasztoru w Hołosko wyjechał wraz z pozostałymi zakonnikami do studyckiej Ławry Uniowskiej. W lipcu 1950, po aresztowaniu dotychczasowego przełożonego, został nowym zwierzchnikiem tamtejszych redemptorystów. Jednak już 6 września 1950 Sowieci rozwiązali uniowską wspólnotę. O. Kurczaba zamieszkał wówczas w rodzinnej wsi. W kolejnych latach potajemnie prowadził duszpasterstwo, w tym również podziemny nowicjat oraz sprawował opiekę nad siostrami zakonnymi.

W 1958 podjął pracę w lwowskiej stacji sanitarno-epidemiologicznej, gdzie był zatrudniony do 1973, jednocześnie nadal prowadząc podziemną działalność duszpasterską. Był pod obserwacją KGB, która kilkukrotnie przeprowadzała rewizje w mieszkaniu duchownego, konfiskując przedmioty liturgiczne i literaturę religijną.

Episkopat

[edytuj | edytuj kod]

23 lutego 1985 potajemnie przyjął sakrę biskupią z rąk bpa Wołodymyra Sterniuka, będącego nieformalną głową Cerkwi Greckokatolickiej działającej w podziemiu w ZSRR.

W latach 1988-1989 był członkiem delegacji grekokatolików do władz ZSRS w Moskwie, mających na celu uznanie wyznania. Spotkał się wówczas z sekretarzem generalnym Michaiłem Gorbaczowem. W latach 1990-1991 był rektorem lwowskiego seminarium duchownego.

16 stycznia 1991 papież Jan Paweł II potwierdził go na stanowisku biskupa pomocniczego archidiecezji lwowsko-halicko-kamienieckiej oraz nadał mu biskupstwo tytularne Abrittum. Urząd biskupi oficjalnie pełnił do śmierci. Jednak w 1994 przeniósł się do klasztoru w Hołosko, gdzie 26 października 1995 zmarł. Pochowany został na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]