Gösta Nystroem

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gösta Nystroem
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 października 1890
Silvberg(inne języki)

Pochodzenie

szwedzkie

Data i miejsce śmierci

9 sierpnia 1966
Särö(inne języki)

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, malarz

Gösta Nystroem (ur. 13 października 1890 w Silvberg(inne języki) w regionie Dalarna, zm. 9 sierpnia 1966 w Särö(inne języki) w regionie Halland[1]) – szwedzki kompozytor i malarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec był organistą, nauczycielem muzyki i malarzem, udzielał synowi pierwszych lekcji harmonii, kontrapunktu oraz gry na fortepianie i organach[2]. Uczył się prywatnie gry na fortepianie i harmonii u Lennarta Lundberga(inne języki) i Arona Bergensona(inne języki) w Sztokholmie[1][2], następnie uczęszczał do seminarium nauczycielskiego w Strängnäs[2]. Od 1913 do 1914 roku uczeń Andreasa Halléna, następnie w latach 1915–1919 studiował malarstwo i kompozycję w Kopenhadze[2]. Po krótkim pobycie w Niemczech udał się w 1920 roku do Paryża, gdzie uczył się kompozycji u Vincenta d’Indy’ego i Leonida Sabaniejewa oraz dyrygentury u Camille’a Chevillarda[1]. W 1931 roku wrócił do Szwecji[2]. W latach 1932–1947 pisał jako krytyk muzyczny do Göteborgs Handels- och Sjöfartstidning[2]. Od 1941 roku członek Królewskiej Akademii Muzycznej[2]. W 1952 roku otrzymał medal „Litteris et Artibus”[2]. Doktor honoris causa uniwersytetu w Göteborgu (1958)[2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Początkowo tworzył w stylistyce neoromantycznej, po pobycie w Paryżu zaadaptował środki właściwe impresjonizmowi, co widoczne jest zwłaszcza w utworach inspirowanych tematyką morską[2]. W latach 30. zradykalizował swój język muzyczny, łącząc linearną polifonię ze współbrzmieniami wypełnionymi dysonansami oraz polirytmią[2].

Jako malarz tworzył pejzaże o tematyce marynistycznej, inspirowane twórczością Piera della Francesca i Georges’a Braque’a[2]. Jego prace były wystawiane w Sztokholmie, Kopenhadze i Paryżu[2].

Ważniejsze kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[2])

Utwory orkiestrowe

  • 6 symfonii (I „Sinfonia breve” 1931; II „Sinfonia espressiva” 1935, 2. wersja 1937; III „Sinfonia del mare” na sopran i orkiestrę do słów Ebby Lindqvista(inne języki) 1948; IV „Sinfonia shakespeariana” 1952; V „Sinfonia seria” 1963; VI „Sinfonia tramontana” 1965)
  • poematy symfoniczne Ishavet (1925) i Babels torn (1925)
  • Ouverture symphonique (1945)
  • suita Palettskrap (1950)
  • Rondo capriccioso na skrzypce i orkiestrę (1917, 2. wersja 1920)
  • Koncert altówkowy „Hommage à la France” (1940)
  • Sinfonia concertante na wiolonczelę i orkiestrę lub fortepian (1944)
  • Partita na flet, orkiestrę smyczkową i harfę (1953)
  • Koncert skrzypcowy (1954)
  • Concerto ricercante na fortepian i orkiestrę (1959)

Utwory kameralne

  • 2 koncerty na orkiestrę smyczkową (I 1930, II 1955)
  • Rondo capriccioso na skrzypce i fortepian (1927)
  • 2 kwartety smyczkowe (I 1956, II 1961)

Utwory fortepianowe

  • Valse solennelle (1914)
  • Valse marine (1920)
  • Regrets (1924; wersja na orkiestrę pt. Suite lyrique 1928)
  • Prélude pastoral (1960)

Utwory na chór a cappella

Utwory na głos i fortepian

Utwory wokalno-instrumentalne

Utwory sceniczne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2639. ISBN 0-02-865529-X.
  2. a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 125–126. ISBN 978-83-224-0808-7.