GJ 412

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
GJ 412 A/B
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Wielka Niedźwiedzica

Rektascensja

11h 05m 28,578s

Deklinacja

+43° 31′ 36,39″

Paralaksa (π)

0,20627 ± 0,00100[1]

Odległość

15,82 ± 0,07 ly
4,85 ± 0,02 pc

Wielkość obserwowana
(pasmo V)

8,780m[1]

Ruch własny (RA)

A: -4410,43 ± 0,78
B: -4328 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

A: 942,93 ± 0,70
B: 953 mas/rok[1]

Prędkość radialna

68,753 ± 0,022
B: 70,02 ± 0,37 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

czerwony karzeł

Typ widmowy

A: M0,5 V / B: M6 V[2]

Masa

A: 0,48 M
B: 0,10 M[3]

Wielkość absolutna

A: 10,34m,
B: 16,01

Charakterystyka orbitalna
Krąży wokół

środka masy

Półoś wielka

190[2] au

Alternatywne oznaczenia
2MASS: J11052903+4331357
Bonner Durchmusterung: BD +44 2051
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 4979
Boss General Catalogue: GC 15252
Katalog Gliesego: GJ 412
Katalog Hipparcosa: HIP 54211
SAO Star Catalog: SAO 43609
A: LHS 38,
B: LHS 39, WX Ursae Majoris

GJ 412 – jedna z najbliższych Układowi Słonecznemu gwiazd podwójnych. Układ ten tworzą dwa czerwone karły. Znajduje się on w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy, w odległości ok. 16 lat świetlnych od Słońca. Obserwowana wielkość gwiazdowa układu to 8,8m, nie jest widoczny gołym okiem.

Właściwości fizyczne[edytuj | edytuj kod]

Obie gwiazdy systemu GJ 412 należą do typu widmowego M. Jaśniejszy składnik A ma większą masę, około połowy masy Słońca i reprezentuje wczesny podtyp, zaś mniejszy składnik B o masie 1/10 masy Słońca jest gwiazdą późnego podtypu. Dodatkowo składnik B jest gwiazdą rozbłyskową, oznaczaną także WX UMa[3].

Obecna odległość kątowa obu składników wynosi 28"[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e GJ 412 A w bazie SIMBAD (ang.) oraz GJ 412 B w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b I. Neill Reid, John E. Gizis. Low-Mass Binaries and the Stellar Luminosity Function. „The Astronomical Journal”. 113 (6), s. 2246–2269, 1997. DOI: 10.1086/118436. Bibcode1997AJ....113.2246R. (ang.). 
  3. a b c The One Hundred Nearest Star Systems. RECONS, 2012-01-01. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]