Garstnica wypaleniskowa

Garstnica wypaleniskowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	kustrzebniaki
Rząd	kustrzebkowce
Rodzina	Pyronemataceae
Rodzaj	garstnica
Gatunek	garstnica wypaleniskowa
	Nazwa systematyczna
	Geopyxis carbonaria (Alb. & Schwein.) Sacc.; Syll. fung. (Abellini) 8: 71 (1889)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Garstnica wypaleniskowa (Geopyxis carbonaria (Alb. & Schwein.) Sacc.) – gatunek grzybów z rodziny Pyronemataceae^[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Geopyxis, Pyronemataceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozowali w 1805 r. Albertini i Schweinitz nadając mu nazwę Peziza carbonaria. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1889 r. Saccardo, przenosząc go do rodzaju Geopyxis^[1].

Synonimy nazwy naukowej:

Aleuria carbonaria (Alb. & Schwein.) Gillet 1879
Geopyxis carbonaria var. sessilis Grélet 1937
Peziza carbonaria Alb. & Schwein. 1805
Peziza cupularis var. carbonaria (Alb. & Schwein.) Weinm. 1836
Pustularia carbonaria (Alb. & Schwein.) Rehm 1884^[2].

Polska nazwa według M.A. Chmiel^[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Owocniki

Miseczkowate owocniki (askokarpy) mają średnicę 0,5–2 cm, osadzone są na krótkim trzonie o wymiarach 0,5-1 na 0,1–0,2 cm^[4]. Wnętrze owocnika jest ceglastoczerwone i gładkie, na zewnątrz ma barwę brudnożółtą albo ochrową^[5].

Zarodniki

Askospory eliptyczne, gładkie, hialinowe, pozbawione kropli tłuszczu, o wymiarach 13-18 × 7-9 µm. Worki o wymiarach 190-225 × 9-10 mikrometrów. Parafizy (wstawki) buławowate, nierozgałęzione, mają nieregularne pomarańczowo-brązowe ziarnistości, o zakończeniach szerokości 5 µm. Hypotecjum, warstwa komórek poniżej hymenium, utworzona jest z gęsto upakowanych, nieregularnych komórek^[6].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Naziemny grzyb wypaleniskowy, saprotrof. Owocniki tego grzyba wyrastają na wypaleniskach i zwęglonym drewnie^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum [online] [dostęp 2013-11-12] (ang.).
↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2015-12-16] (ang.).
↑ Maria AlicjaM.A. Chmiel Maria AlicjaM.A., Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany PAN, 2006, s. 108, ISBN 978-83-89648-46-4 .
↑ ^a ^b BarbaraB. Gumińska BarbaraB., WładysławW. Wojewoda WładysławW., Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL, 1985, s. 146, 147, ISBN 83-09-00714-0 .
↑ E.M.E.M. Kupfer E.M.E.M., Studies on Urnula and Geopyxis, „Bulletin of the Torrey Botanical Club”, 29 (3), 1902, s. 137–144 .
↑ Edmund EE.E. Tylutki Edmund EE.E., Mushrooms of Idaho and the Pacific Northwest, Moscow: University Press of Idaho, 1979, s. 96, ISBN 0-89301-062-6, OCLC 6485548 .

[if-1] Index Fungorum [online] [dostęp 2013-11-12] (ang.).

[sf-2] Species Fungorum [online] [dostęp 2015-12-16] (ang.).

[chm-3] Maria AlicjaM.A. Chmiel Maria AlicjaM.A., Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany PAN, 2006, s. 108, ISBN 978-83-89648-46-4 .

[gum-4] BarbaraB. Gumińska BarbaraB., WładysławW. Wojewoda WładysławW., Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL, 1985, s. 146, 147, ISBN 83-09-00714-0 .

[kupf-5] E.M.E.M. Kupfer E.M.E.M., Studies on Urnula and Geopyxis, „Bulletin of the Torrey Botanical Club”, 29 (3), 1902, s. 137–144 .

[mush-6] Edmund EE.E. Tylutki Edmund EE.E., Mushrooms of Idaho and the Pacific Northwest, Moscow: University Press of Idaho, 1979, s. 96, ISBN 0-89301-062-6, OCLC 6485548 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]