Gergely Pongrátz
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
powstaniec węgierski 1956 |
Gergely Pongrátz (ur. 18 lutego 1932 w Gherli, zm. 18 maja 2005 w Kiskunmajsy) – dowódca jednego z największych oddziałów powstańczych podczas rewolucji węgierskiej 1956.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Rumunii, na Węgry przeniósł się razem z całą rodziną po II wojnie światowej. W 1956 pracował jako inżynier rolnictwa. Na wieść o wybuchu powstania antykomunistycznego 24 października 1956 udał się do Budapesztu i dołączył do walczących[1][2]. W jednej z największych bitew stoczonych między powstańcami a armią radziecką na ulicach węgierskiej stolicy, w bitwie w pasażu Korwina, dowodził oddziałem Węgrów liczącym 2 tys. ochotników. Bitwa trwała do 10 listopada[2].
Po upadku powstania razem z czterema braćmi, którzy również w nim walczyli, i dwiema siostrami (według innego źródła - z matką i 12-letnią siostrą[2]) zdołał uciec z Węgier. Udał się do Hiszpanii, następnie w latach 70. emigrował do Stanów Zjednoczonych, żył kolejno w New Jersey, Bostonie, Chicago i Arizonie[1], pracując jako sprzedawca[2]. Powrócił na Węgry w 1990 lub 1991 i własnym sumptem założył w 1999 muzeum powstania 1956 w Kiskumajsy, gdzie osiadł na stałe. Zbudował również pamiątkową kaplicę[1]. Był przewodniczącym światowej federacji Węgrów-weteranów powstania 1956[2], angażował się w upowszechnianie wiedzy o powstaniu wśród młodzieży[1].
Zmarł na atak serca[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e In Memoriam: Gergely "Bajusz" Pongratz - the American Hungarian Federation [online], www.americanhungarianfederation.org [dostęp 2016-10-25].
- ↑ a b c d e Ian Traynor, Gergely Pongratz, „The Guardian”, 24 maja 2005, ISSN 0261-3077 [dostęp 2016-10-25] (ang.).