Ghazaros Awakian

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ghazaros Awakian
Ղազարոս Ավագյան
starszy porucznik starszy porucznik
Data i miejsce urodzenia

15 marca 1918
Getaszen, Azerbejdżan

Data i miejsce śmierci

22 stycznia 1945
Ostrołęka, Polska

Przebieg służby
Lata służby

1940–1945

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

1264. pułk strzelców 380 DS

Główne wojny i bitwy

Front wschodni (II wojna światowa):

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order LeninaOrder Czerwonego SztandaruOrder Wojny Ojczyźnianej I klasyOrder Czerwonej Gwiazdy

Ghazaros Awakian (orm. Ղազարոս Ավագյան, ros. Газарос Авакян; ur. 15 marca 1918 we wsi Getaszen, obecnie w Azerbejdżanie, zm. 22 stycznia 1945 w rejonie Ostrołęki) – radziecki żołnierz, starszy lejtnant, odznaczony pośmiertnie Złotą Gwiazdą Bohatera Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w ormiańskiej rodzinie chłopskiej. Skończył niepełną szkołę we wsi Czowdar, później uczył się na rabfaku (fakultecie robotniczym) w Kirowabadzie (obecnie Gandża).

W 1940 został powołany do Armii Czerwonej, skończył wojskową szkołę piechoty, służył na zachodniej granicy, od czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami, brał udział m.in. w walkach w rejonie Smoleńska jako dowódca plutonu piechoty. Wraz z innymi żołnierzami znalazł się w okrążeniu, z którego nie udało mu się wydostać, później ukrywał się we wsi Miedwiediewka w obwodzie smoleńskim, później nawiązał kontakt z oddziałami partyzanckimi i udał się do lasu. Po nadejściu z powrotem Armii Czerwonej w 1943 wrócił w szeregi armii jako dowódca plutonu.

Brał udział w walkach w obwodzie smoleńskim, na Białorusi i w Polsce jako dowódca plutonu w 1264. pułku strzelców 380 Dywizji Strzeleckiej w składzie 50 Armii i 2 Frontu Białoruskiego. 6 lipca 1944 k. wsi Piatigorodka w rejonie smolewickim w obwodzie mińskim jego pluton 6 razy odpierał kontrataki wroga na wzgórzu, tracąc 180 ludzi; sam Awakian zastrzelił wówczas 25 żołnierzy wroga. Za to został przedstawiony do odznaczenia Złotą Gwiazdą Bohatera Związku Radzieckiego. W styczniu 1945 walczył w rejonie Ostrołęki, gdzie zginął i został pochowany. Jego imieniem nazwano ulicę w Mińsku.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]