Gmach główny Uniwersytetu Wrocławskiego
51°06′49″N 17°02′00″E/51,113611 17,033333 nr rej. 35 z 29.03.1949 i 163 z 15.02.1962
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Wrocław |
| Adres |
pl. Uniwersytecki 1 |
| Rozpoczęcie budowy |
1728 |
| Ukończenie budowy |
1739 |
| Właściciel | |
Położenie na mapie Wrocławia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
| 51°06′49″N 17°02′00″E/51,113611 17,033333
| |
Gmach główny Uniwersytetu Wrocławskiego – zabytkowy budynek administracyjny Uniwersytetu Wrocławskiego pod budowę którego kamień węgielny położono 6 grudnia 1728 w miejscu zburzonego dużo wcześniej średniowiecznego zamku piastowskiego przy obecnym placu Uniwersyteckim. Zgoda na utworzenie jezuickiej uczelni (Akademii Leopoldyńskiej), budowę nowego gmachu oraz pierwsze środki finansowe pochodziły od cesarza Leopolda I, a dalsza budowa finansowana była przez jego następców. Pierwotny projekt zakładał powstanie barokowego budynku długości ponad 200 metrów z 3 wieżami. Z planowanych wież powstała tylko niższa, tzw. Wieża Matematyczna, natomiast jej bliźniaczej odpowiedniczki oraz najwyższej wieży centralnej nie wybudowano z powodu kłopotów finansowych wynikłych po wybuchu wojny siedmioletniej. Również sam korpus ostatecznie pozostał ukończony tylko w około 2/3 (nie ukończono części wschodniego skrzydła) i ma długość 171 m. Gmach bywa nazywany Collegium Maximum[1].
Skrzydło zachodnie budynku w stanie surowym ukończono w 1730, a skrzydło wschodnie i wieżę matematyczną wzniesiono w latach 1734–1737, w 1737 ukończono także łącznik między gmachem uczelni a kościołem uniwersyteckim. Prace zdobnicze wnętrz rozpoczęto w 1732 i prowadzono aż do 1739. Najwcześniej rozpoczęto zdobienia skrzydła zachodniego, które było zaplanowane jako siedziba głównych reprezentacyjnych i wykładowych pomieszczeń uczelni. Natomiast wystrój skrzydła wschodniego był znacznie skromniejszy, gdyż przeznaczone było ono na cele dla zakonników, refektarz, bibliotekę. Dwa ostatnie obiekty nie zostały wybudowane.
W skrzydle zachodnim powstał ciąg reprezentacyjnych sal i audytoriów o bardzo bogatym wystroju barokowym, w tym Auditorium Comicum (sala teatralna; przebudowana na początku XX w.), Oratorium Muzyczne (częściowo zniszczone w 1945, restaurowane na przełomie XX i XXI wieku) oraz prawie niezmieniona do dziś Aula Leopoldina oraz paradna klatka schodowa. Bogatym wnętrzom towarzyszyły równie reprezentacyjne, zachowane do dziś fasady oraz główny portal wejściowy z nadległym balkonem na pierwszym piętrze.
Zachowała się też ozdobna brama wschodnia oraz dawna apteka z barokowym freskiem i bogatą sztukaterią.
We wschodnim skrzydle przetrwała także kuta, zabytkowa krata ozdobna zamykająca część pierwszego piętra.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sobota B. Uniwersytet Wrocławski. Wyd. Fundacji dla Uniwersytetu Wrocławskiego.
- Strona Uniwersytetu Wrocławskiego poświęcona jego historii. uni.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-04)].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Gmach główny nocą -
Kolegium jezuickie, ob. Uniwersytet Wrocławski, po lewej stronie Kościół Uniwersytecki -
Fasada gmachu i balkon z rzeźbami Siegwitza -
-
Aula Leopoldina -
Aula Leopoldina -
Oratorium Marianum (Sala Muzyczna) – barokowa aula w obrębie głównego gmachu uniwersytetu -
Reprezentacyjna klatka schodowa -
Wejście główne, wnętrze -
Fresk i stiuki sufitu dawnej apteki klasztornej Akademii Jezuickiej -
Drewniany portal wejściowy do dawnej apteki klasztornej Akademii Jezuickiej -
Kuta krata we wnętrzu gmachu uczelni -
Portiernia ze szkła artystycznego Tomasza Urbanowicza w sieni w skrzydle południowym
