Przejdź do zawartości

Goldlauter-Heidersbach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Goldlauter-Heidersbach
miasto Suhl
Ilustracja
widok na miejscowość Goldlauter
Herb
Herb
Państwo

 Niemcy

Powiat

Suhl

Data założenia

1. kwietnia 1979

Wysokość

530–610 m n.p.m.

Populacja 
• liczba ludności


2800

Nr kierunkowy

03681

Kod pocztowy

98528

Tablice rejestracyjne

SHL

Położenie na mapie Turyngii
Mapa konturowa Turyngii, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Goldlauter-Heidersbach”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, w centrum znajduje się punkt z opisem „Goldlauter-Heidersbach”
Ziemia50°38′10″N 10°44′04″E/50,636111 10,734444

Goldlauter-Heidersbach – dzielnica miasta Suhl, znajduje się na południowym zboczu Lasu Turyńskiego. Goldlauter ma nieco ponad 3500 mieszkańców, wraz z Heidersbach.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Goldlauter jest na południowym stoku Lasu Turyńskiego, u podnóża wzgórza Beerberges (982,9 m) na północ od centrum miasta Suhl, na wschód od Zella-Mehlis i na południe od Oberhof w dolinie potoku Lauter, który wpada do rzeki Hasel. Goldlauter jeszcze około 1990 roku było przestrzennie oddzielone od głównego miasta. Dzięki budowie osiedli mieszkaniowych miejscowość ma obecnie 3500 mieszkańców.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Została po raz pierwszy opisana w 1519 roku przez Georga Emesa dla hrabiego Wilhelma IV Von Henneberg w celu poszukiwania złóż srebra w okolicy. W 1546 Graf von Henneberg założył miejscowość Goldlauter. Uroczystości 450-lecia miejscowości miały miejsce w 1996. Goldlauter w latach 1618-1668 zostało dotknięte polowaniami na czarownice. Siedem kobiet i jeden mężczyzna zostało oskarżonych w procesach czarownic, spalono sześć kobiet.[1]. W dniu 26 czerwca 2011 roku ofiary procesów czarownic w Suhl zostały zrehabilitowane. W zimie 1694 był wielki głód w GoldLauter, gdzie duża część mieszkańców zmarła. Cierpienie zniesiono dzięki wsparciu księcia Moritza Wilhelma von Sachsen-Zeitz i elektora Jana Jerzego IV Wettyna. Heiderbach powstała na wniosek czterech młodych mieszkańców GoldLauter z powodu przeludnienia, więc kurator w Schleusingen 4 lutego 1706 przedstawił wniosek o założeniu nowego miasta w Dzienniku Suhl. Cztery wnioskodawcami byli: grafik Johann Nicol Stockmar, górnik Johann Georg Amarell, drwal Johann Kummer oraz kowal Hans Storch. Petycja została zakończona w dniu 3 marca 1706, dopisali się dwaj górnicy Caspar Schneider i Stephan Jung. Kurator podał petycję władcy, księciu Moritzowi Wilhelmowi von Sachsen-Zeitz. Ten zatwierdził w dniu 8 kwietnia 1706, założenie nowego miasta z zastrzeżeniem, że odtąd będzie nazywane Heidersbach. W 1815 roku mieszkało w Heidersbach 351 mieszkańców, a w Goldlauter 1194 mieszkańców. Miejsce zawdzięcza swoje pochodzenie wydobycie srebra i miedzi. Nadal można zobaczyć nazwy pól z przeszłości zapisanej w górnictwie Goldlauter: Pochwerksgrund i Eisenberg (część położona na terenie Schmiedefeld am Rennsteig). W latach 1920-1930 w Goldlauter odbywały się zjazdy lokalnych grup FAUD i SAJD.[2] ostatni odbył się tu w maju 1931 roku podczas drugich letnich obozów Rzeszy.[3]. Wsie Heidersbach i Goldlauter zostały połączone w dniu 1 kwietnia 1938 roku jako gmina Goldlauter-Heidersbach i włączone 1 kwietnia 1979 roku do miejscowości Suhl. Goldlauter do 1993 roku miało kod pocztowy 6051, od tamtego czasu posiada kod pocztowy 98528 odpowiedni dla miasta Suhl. W Goldlauter mieści się od 1991 roku zakład karny Goldlauter. W Goldlauter urodził się niemiecki kompozytor Ernst Anschütz.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

atrakcyjne dla turystów są:

  • Waldbad Goldlauter (wiosenne baseny wodne)
  • Lotnisko - kod według OMLC wynosi EDQSm, dla szybowców, paralotni, awionetek
  • Alpejski stok narciarski jeden z najtrudniejszych tras w Turyngii
  • Skocznia narciarska z podświetlanym szlakiem, dużą sieć szlaków narciarskich w obszarze.
  • Liczne szlaki turystyczne, w tym szlak górniczy ze zrekonstruowanym wejściem do tunelu w Pochwerksgrund
  • Park krajobrazowy leśnych dolin Turyngii.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kai Lehmann: Ausstellung „Die Hexen“, Bereich Neundorf, Bibliothek Museum Schloss Wilhelmsburg Schmalkalden, 2012; Manfred Wilde: Die Zauberei- und Hexenprozesse in Kursachsen, Köln, Weimar, Wien 2003, S. 597-617; Ronald Füssel: Die Hexenverfolgungen im Thüringer Raum, Veröffentlichungen des Arbeitskreises für historische Hexen- und Kriminalitätsforschung in Norddeutschland, Band 2, Hamburg 2003, S. 246 und 254.
  2. Liste von Ortschaften mit FAUD-Ortsvereinen [online], oocities.org [dostęp 2024-04-27].
  3. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2014-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-31)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]