Grób Regolini-Galassi
Grób Regolini-Galassi – bogato wyposażony etruski grób komorowy z połowy VII wieku p.n.e., odkryty w 1836 roku na cmentarzysku Sorbo we włoskim Cerveteri[1].
Grób został nazwany na cześć jego odkrywców – dwóch poszukiwaczy zabytków, generała Vincenzo Galassiego i o. Alessandro Regoliniego[2]. Przykryty kurhanem grobowiec częściowo został wykuty w skale, a częściowo zbudowany z kamiennych bloków tworzących pozorne sklepienie[3]. Składa się z wąskiego dromosu o długości 9,5 m, prowadzącego do wąskiej komory o wymiarach 7,30×1,30–1,40 m[1]. Ponadto po bokach znajdują się dwie mniejsze, owalne komory[3]. Wewnątrz pochowano trzy osoby: dwóch mężczyzn i kobietę[2]. Jeden z mężczyzn został skremowany[3].
W grobowcu odnaleziono bogate wyposażenie: ozdoby ze złota, srebrne puchary, dwa wozy, drewniany tron obłożony brązowymi blachami, brązowe łoże, tarcze i kotły, a także importowane przedmioty z kości słoniowej i bursztynu[1][2]. Przedmioty te znajdują się obecnie w Gregoriańskim Muzeum Etruskim (Muzea Watykańskie)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Regolini–Galasi grób, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-06-08].
- ↑ a b c d Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. Edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 951-952. ISBN 1-884964-80-X.
- ↑ a b c Regolini Galassi Tomb. mv.vatican.va. [dostęp 2016-06-08].