Grażyna Balowska
| Zawód, zajęcie |
językoznawczyni, bohemistka i polonistka |
|---|---|
| Narodowość |
polska |
Grażyna Balowska – polska językoznawczyni, bohemistka i polonistka[1]. Zajmuje się m.in. leksykologią i leksykografią czeską, stratyfikacją współczesnej czeszczyzny oraz słowiańskimi mikrojęzykami literackimi[2]. Do jej zainteresowań należą również socjologia i dialektologia[1].
Jest absolwentką Instytutu Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego (specjalność: filologia czeska). W 1994 r. została zatrudniona jako asystent w Katedrze Slawistyki na Uniwersytecie Opolskim. W 2001 r. objęła stanowisko adiunkta[2].
W 2001 r. obroniła pracę doktorską Próby Óndry Łysohorskiego utworzenia laskiego języka literackiego, napisaną pod kierunkiem Władysława Lubasia[2]. Przez kilka lat pracowała jako tłumacz przysięgły języka czeskiego[2]. Jest także autorką szeregu tłumaczeń tekstów naukowych, m.in. z zakresu historii, folklorystyki, pedagogiki i językoznawstwa oraz zbiorów aforyzmów czeskich[2].
Jej dorobek obejmuje ponad 50 artykułów naukowych[2]. Opracowała również podręcznik do nauki języka czeskiego[2]. Współtworzyła kilka słowników[2].
Wybrana twórczość[edytuj | edytuj kod]
- Slovní zásoba polštiny. Tematický slovník (współautorstwo, 1996)
- Mikrojęzyki literackie (2000)
- Problematyka czeszczyzny potocznej nieliterackiej (tzw. obecná čeština) na łamach czasopisma „Naše řeč” w latach dziewięćdziesiątych (2006)
- Lašské dílo Óndry Łysohorského. Kapitoly z lexika (2008)
- Czeski nie gryzie! Innowacyjny kurs od podstaw. Aktywna nauka słownictwa i gramatyki za pomocą ćwiczeń (2013)
- Terminologia zintegrowanego systemu reagowania w sytuacjach kryzysowych (współautorstwo, 2013)
- Laski mikrojęzyk literacki w kontekście społecznym i kulturowym (2013)
- Polsko-czeski i czesko-polski słowniczek terminów straży pożarnej (2015)
- Językowo-kulturowy obraz przyrody nieożywionej w czeskiej frazeologii (2019)