Filologia polska

Filologia polska, in. polonistyka (fr. polonistique) – filologia, której przedmiotem jest język polski, literatura polska i kultura polska. Stanowi część slawistyki^[1].

Historia filologii polskiej sięga XVI w. Pierwszymi polskimi uczonymi, którzy podjęli studia nad językiem polskim, byli Jan Mączyński i Piotr Stoiński (Statorius)^[2].

Filologia polska na uczelniach poza granicami Polski[edytuj | edytuj kod]

Filologia polska jest wykładana na kilkunastu uczelniach poza granicami Polski^[3]:

Azja
- Chiny (ChRL)
  - Pekiński Uniwersytet Języków Obcych, Pekin
  - Normal University, Harbin
- Korea Południowa
  - Uniwersytet Studiów Zagranicznych Hankuk, Seul
- Korea Północna
  - Uniwersytet im. Kim Ir Sena, Pjongjang
Ameryka Południowa
- Brazylia
  - Federalny Uniwersytet Parany, Kurytyba
Ameryka Północna
- Kanada
  - Uniwersytet Alberty, Edmonton
  - University of Toronto, Toronto
- Stany Zjednoczone
  - Uniwersytet Wisconsin w Madison (University of Wisconsin–Madison) z najstarszym programem nauczania języka polskiego, polskiej literatury i kultury w USA^[4]^[5]
  - University of Illinois at Urbana-Champaign
Europa
- Austria
  - Uniwersytet Wiedeński, Wiedeń
- Belgia
  - Katolicki Uniwersytet Lowański, Leuven (Lowanium)
- Czechy
- Francja
  - Université Blaise-Pascal, Clermont-Ferrand
  - Université de Bourgogne, Dijon
  - Université Charles-de-Gaulle Lille 3, Lille
  - Université Jean Moulin Lyon 3, Lyon
  - Université de Lorraine, Nancy
  - Uniwersytet Paryski IV (Université Paris-IV, Université Paris Sorbonne), Paryż
  - INALCO, Paryż
  - Université Toulouse 2 – Toulouse-Le Mirail, Tuluza
- Litwa
  - Uniwersytet Wileński i Litewski Uniwersytet Nauk Edukacyjnych, możliwe że tylko jedna pozostanie
- Rosja
  - Petersburski Uniwersytet Państwowy (Филологический факультет Санкт-Петербургского государственного университета), Sankt Petersburg
  - Moskwa: Rosyjska Akademia Nauk (Институт славяноведения РАН), Moskiewski Uniwersytet Państwowy (Факультет иностранных языков и регионоведения МГУ)
  - Bałtycki Uniwersytet Federalny im. Immanuela Kanta w Królewcu
- Słowenia
  - Uniwersytet Lublański, Lublana
- Szwecja
  - Uniwersytet w Sztokholmie, Sztokholm
- Ukraina
  - Kijowski Uniwersytet Narodowy im. Tarasa Szewczenki, Kijów
  - Lwowski Uniwersytet Narodowy im. Iwana Franki, Lwów
- Włochy
  - La Sapienza (Uniwersytet Rzymski), Rzym
  - Uniwersytet Boloński, Wydział Języków i Literatury Obcej^[9]^[10]
  - Uniwersytet w Bari, Wydział Literatury i Filozofii^[11]
  - Uniwersytet w Rzymie „Tor Vergata”
  - Uniwersytet w Mediolanie
  - Uniwersytet w Neapolu „L’Orientale”
  - Uniwersytet w Udine
  - Uniwersytet w Wenecji „Ca’ Foscari”
  - Uniwesytet w Pizie
  - Uniwersytet w Genui

Poloniści[edytuj | edytuj kod]

Z tym tematem związana jest kategoria: Poloniści.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ hasło „slavistika”, [w:] Všeobecná encyklopedie v osmi svazcích, Praga: Diderot, 1999, s. 165, ISBN 978-80-902555-9-3 (cz.).
↑ Historia nauki polskiej. Bogdan Suchodolski (red.), Paweł Czartoryski, Paweł Rybicki. T. 1: Średniowiecze. Odrodzenie. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1970, s. 370–372.
↑ Jakub Mejer. Bunt w obronie polonistyki. „Wprost”, 2015-04-12. [dostęp 2015-04-07].
↑ General Description of REECA Studies Materials in Memorial Library, reeca.creeca.wisc.edu [dostęp 2020-09-29] .
↑ Slavic, German, Nordic, and Slavic+ [dostęp 2020-09-29] .
↑ Stowarzyszenie Bristol, bristol.us.edu.pl [dostęp 2018-01-09] (pol.).
↑ Masarykova, Polská studia, Masarykova univerzita [dostęp 2022-11-28] (cz.).
↑ Polonistika (Bc.) | Katedra středoevropských studií, kses.ff.cuni.cz [dostęp 2022-11-28] .
↑ Biuletyn Polonistyczny, biuletynpolonistyczny.pl [dostęp 2022-11-28] .
↑ LINGUA E LINGUISTICA POLACCA 3 2021/2022, unibo.it [dostęp 2022-11-28] (wł.).
↑ Katedra na uniwersytecie w Bari – ostatni przyczółek polonistyki na południu Włoch, dzieje.pl [dostęp 2022-11-28] (pol.).

[1] hasło „slavistika”, [w:] Všeobecná encyklopedie v osmi svazcích, Praga: Diderot, 1999, s. 165, ISBN 978-80-902555-9-3 (cz.).

[2] Historia nauki polskiej. Bogdan Suchodolski (red.), Paweł Czartoryski, Paweł Rybicki. T. 1: Średniowiecze. Odrodzenie. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1970, s. 370–372.

[3] Jakub Mejer. Bunt w obronie polonistyki. „Wprost”, 2015-04-12. [dostęp 2015-04-07].

[4] General Description of REECA Studies Materials in Memorial Library, reeca.creeca.wisc.edu [dostęp 2020-09-29] .

[5] Slavic, German, Nordic, and Slavic+ [dostęp 2020-09-29] .

[6] Stowarzyszenie Bristol, bristol.us.edu.pl [dostęp 2018-01-09] (pol.).

[7] Masarykova, Polská studia, Masarykova univerzita [dostęp 2022-11-28] (cz.).

[8] Polonistika (Bc.) | Katedra středoevropských studií, kses.ff.cuni.cz [dostęp 2022-11-28] .

[9] Biuletyn Polonistyczny, biuletynpolonistyczny.pl [dostęp 2022-11-28] .

[10] LINGUA E LINGUISTICA POLACCA 3 2021/2022, unibo.it [dostęp 2022-11-28] (wł.).

[11] Katedra na uniwersytecie w Bari – ostatni przyczółek polonistyki na południu Włoch, dzieje.pl [dostęp 2022-11-28] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]