Groń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Groń – nazwa wywodząca się z języka wołoskiego (por. rum. grui – „szczyt”; w gwarze podhalańskiej groń oraz w gwarze górali śląskich gruń to „wyniosły brzeg rzeki lub potoku”, rus. Hruń)[1].

Miejscowości i ich części w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienia i szczyty[edytuj | edytuj kod]

  • Groń (687 m) – szczyt w Beskidzie Makowskim
  • Groń (773 m) – szczyt w Beskidzie Makowskim
  • Groń (809 m) – szczyt w Beskidzie Makowskim
  • Groń (536 m) – szczyt w Beskidzie Małym (w grupie Magurki Wilkowickiej)
  • Groń (822 m) – szczyt w Beskidzie Sądeckim (w Paśmie Jaworzyny)
  • Groń (803 m) – szczyt w Beskidzie Sądeckim (w Paśmie Radziejowej)
  • Groń (743 m) – szczyt w Beskidzie Wyspowym (w Paśmie Łososińskim)
  • Groń (791 m) – szczyt w Beskidzie Wyspowym (przy Przełęczy Rydza-Śmigłego)
  • Groń (686 m) – szczyt w Beskidzie Żywieckim
  • Groń (758 m) – szczyt w Beskidzie Żywieckim (w Paśmie Policy)
  • Groń (619 m) – szczyt w Gorcach
  • Groń (768 m) – szczyt w Gorcach
  • Groń (823 m) – szczyt w Gorcach
  • Groń (687 m) – szczyt w Małych Pieninach
  • Groń (743 m) – szczyt w Pieninach Czorsztyńskich (nad Hałuszową)
  • Groń (675 m) – szczyt w Pieninach Czorsztyńskich (nad Tylką)
  • Groń (1470 m) – szczyt w Tatrach Bielskich

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]