Gustaw Bator
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
166 cm | ||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Gustaw Bator (ur. 17 kwietnia 1907 w Krakowie, zm. 13 maja 1955 tamże) – polski piłkarz występujący na pozycji napastnika lub pomocnika, reprezentant Polski w latach 1931–1932, trener piłkarski.
Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]
Grę w piłkę nożną rozpoczął w klubie Nadwiślan Kraków. Następnie występował w KS Grzegórzecki oraz Garbarni Kraków[1]. W jej barwach w sezonie 1931 wywalczył mistrzostwo Polski[1]. W latach 1935–1939 grał w Kotwicy Pińsk oraz KS Chełmek. Podczas II wojny światowej występował w barwach Cracovii i Wisły Kraków w spotkaniach towarzyskich oraz Okupacyjnych Mistrzostwach Krakowa. Pod koniec czerwca 1942 był osadzony w więzieniu Montelupich pod zarzutem zamachu na niemiecki pociąg pod Krakowem[2]. W 1945 rozpoczął występy w MKS Kraków, gdzie pozostał przez trzy lata, kończąc karierę w 1948 roku.
Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]
W reprezentacji Polski zadebiutował w rozegranym 14 czerwca 1931 spotkaniu z Czechosłowacją. Ostatni występ zanotował w następnym roku. Łącznie zagrał w trzech meczach, strzelił jedną bramkę.
Bramki w reprezentacji[edytuj | edytuj kod]
| LP | Data | Miejsce | Przeciwnik | Bramka | Rezultat | Ranga meczu |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 10 lipca 1932 | Stadion Wojska Polskiego, Warszawa |  Szwecja |
2:0 | 2:0 | Mecz towarzyski |
Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu kariery piłkarskiej trenował kluby Łobzowianka Kraków, Garbarz Zembrzyce oraz Unia Pionki.
Sukcesy[edytuj | edytuj kod]
- Garbarnia Kraków
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Okres świetności 1929-1931. garbarnia.krakow.pl. [dostęp 2019-12-02]. (pol.).
- ↑ Arnold Andrunik (red. Krystyna Chowaniec): Zapiski z osobistych przeżyć w czasie II wojny światowej i okupacji. Sanok: Stowarzyszenie Wychowawców „Eleusis” w Sanoku, 2018, s. 73.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie 1918-1939. 100 lat prawdziwej historii, Wydawnictwo GiA, Katowice 2017, ISBN 83-88-23261-4