Reprezentacja Szwecji w piłce nożnej mężczyzn
| |||||||
Przydomek | Tre Kronor (Trzy Korony), Blågult (Niebiesko-żółci) | ||||||
Związek | Svenska Fotbollförbundet | ||||||
Sponsor techniczny | Adidas | ||||||
Trener | Janne Andersson | ||||||
Asystent trenera | Peter Wettergren | ||||||
Skrót FIFA | SWE | ||||||
Ranking FIFA | ![]() | ||||||
Miejsce w rankingu Elo | 34. (10 lipca 2016) (1710 pkt.) | ||||||
Zawodnicy | |||||||
Kapitan | Andreas Granqvist | ||||||
Najwięcej występów | Anders Svensson (148) | ||||||
Najwięcej bramek | Zlatan Ibrahimović (62) | ||||||
Mecze | |||||||
Pierwszy mecz![]() ![]() (Göteborg, Szwecja; 12.07.1908) | |||||||
Najwyższe zwycięstwo![]() ![]() (Sztokholm, Szwecja; 29.05.1927)
| |||||||
Najwyższa porażka![]() ![]() (Londyn, Wielka Brytania; 20.10.1908) | |||||||
Medale | |||||||
Igrzyska olimpijskie | |||||||
| |||||||
Mistrzostwa świata | |||||||
| |||||||
Mistrzostwa Europy | |||||||
| |||||||
|
Reprezentacja Szwecji w piłce nożnej – drużyna reprezentująca Szwecję podczas meczów piłki nożnej mężczyzn. Została założona w 1904 roku.
Spis treści
Bieżące kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]
Eliminacje do Mistrzostw Świata 2018 - grupa A
Lp. | Drużyna | Pkt | M | W | R | P | Br+ | Br- | +/- |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | ![]() |
23 | 10 | 7 | 2 | 1 | 18 | 6 | +12 |
2. | ![]() |
19 | 10 | 6 | 1 | 3 | 26 | 9 | +17 |
3. | ![]() |
19 | 10 | 6 | 1 | 3 | 21 | 12 | +9 |
4. | ![]() |
13 | 10 | 4 | 1 | 5 | 14 | 19 | -5 |
5. | ![]() |
6 | 10 | 1 | 3 | 6 | 8 | 26 | -18 |
6. | ![]() |
5 | 10 | 1 | 2 | 7 | 6 | 21 | -15 |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy mecz międzypaństwowy reprezentacja Szwecji w piłce nożnej rozegrała w 1908 roku, wygrywając z Norwegią 11:3. W 1962 roku Lennart Nyman został pierwszym selekcjonerem reprezentacji. W poprzednich latach kadra zespołu narodowego wybierana była przez specjalną komisję.
Szwecja swoje największe piłkarskie sukcesy odnosiła w latach 50. Na Mistrzostwa Świata 1950 jechała jako triumfator rozgrywanych dwa lata wcześniej Igrzysk Olimpijskich. W Brazylii w rozgrywkach grupowych wyeliminowała Włochy, a w rundzie finałowej mimo porażek 1:7 z Brazylią i 2:3 z Urugwajem w ostatnim meczu wygrała z Hiszpanią i ostatecznie zajęła trzecie miejsce w turnieju. Dwa lata później, w 1952 roku, Szwedzi zdobyli brązowy medal na Igrzyskach, a w 1958 na Mundialu rozgrywanym na ich własnym terenie dotarli do finału, w którym ulegli 2:5 Brazylii. Drużyna, w której składzie grali m.in. bramkarz Kalle Svensson, obrońca Orvar Bergmark, czy napastnicy Lennart Skoglund i Gunnar Gren, uważana jest za najsilniejszą w historii futbolu szwedzkiego.
Po okresie sukcesów reprezentacja na prawie trzy dekady popadła w przeciętność. Przez dwanaście lat nie potrafiła zakwalifikować się do mistrzostw świata, a kiedy w latach 70. już regularnie występowała na Mundialach zazwyczaj kończyła swój udział na pierwszej rundzie.
Odrodzenie szwedzkiej drużyny narodowej związane jest z osobą trenera Tommy'ego Svenssona, który od 1991 roku przez sześć lat był selekcjonerem reprezentacji. Najpierw Szwedzi bardzo dobrze zaprezentowali się na Euro 1992 – tam po raz pierwszy pokazało się nowe pokolenie piłkarzy urodzonych w drugiej połowie lat 60. z Martinem Dahlinem, Tomasem Brolinem, Jonasem Thernem, Kennetem Anderssonem, Klasem Ingessonem, Stefanem Schwarzem czy starszym od nich bramkarzem Thomasem Ravellim na czele. Dwa lata później ci sami zawodnicy, wspomagani przez dwudziestoparolatków Patrika Anderssona i Henrika Larssona, zdobyli brązowy medal na Mundialu.
Później po sukcesach na dwóch ostatnich turniejach, pod koniec lat 90. XX wieku nastąpił jednak chwilowy zastój reprezentacji, przegrywając eliminacje do Euro 1996 i Mundialu 1998. Po obu nieudanych eliminacjach Svensson pożegnał się z reprezentacją.
Od 2000 roku (z wyjątkiem Mundialu 2010 i MŚ 2014), Szwecja jest obecna na każdych mistrzostwach świata i Europy, i mimo iż prezentuje futbol nie tylko podporządkowany żelaznej taktyce, ale i jak na piłkarstwo skandynawskie bardzo efektowny, to zazwyczaj odpada albo w fazie grupowej albo w drugiej rundzie (1/8 finału mistrzostw świata lub ćwierćfinał mistrzostw Europy - z wyjątkiem Mundiali w: 1934 - ćwierćfinał, 1938 - czwarte miejsce, 1950 - trzecie miejsce, 1958 - drugie miejsce i 1994 - trzecie miejsce, oraz mistrzostw Europy w 1992 - półfinał). Przez cztery lata jako pierwsza reprezentacja w Europie prowadzona była przez dwóch równorzędnych selekcjonerów – Tomasa Söderberga i Larsa Lagerbäcka. Po Euro 2004 ten pierwszy odszedł do drużyny młodzieżowej. Ten drugi prowadził reprezentację do 2009 roku, osiągając z nią 1/8 finału mistrzostw Świata 2006 w Niemczech, oraz awansując z nią do finałów Euro 2008, które Szwedzi zakończyli na fazie grupowej. Jego następcą na stanowisku selekcjonera reprezentacji Szwecji został Erik Hamrén, który wywalczył z nią awans na mistrzostwa Europy 2012 w Polsce i na Ukrainie, oraz Euro 2016 we Francji (w obu przypadkach Szwedzi kończyli swój udział w tych imprezach na fazie grupowej). Po tych ostatnich mistrzostwach, Erik Hamrén przestał być trenerem szwedzkiej ekipy, a kolejno bramkarz Andreas Isaksson, pomocnik Kim Källström oraz napastnik tej drużyny Zlatan Ibrahimović zakończyli kariery reprezentacyjne[1]. Następcą Erika Hamréna na stanowisku selekcjonera reprezentacji Szwecji został Janne Andersson.
Pod jego wodzą Szwedzi grali w eliminacjach do Mistrzostw Świata w Rosji 2018. Znaleźli się w grupie A razem z Francją, Holandią, Bułgarią, Luksemburgiem i Białorusią. Zajęli w niej drugie miejsce z dorobkiem dziewiętnastu punktów na koncie po sześciu zwycięstwach, remisie i trzech porażkach (taki sam bilans spotkań i dorobek punktowy mieli Holendrzy). O ostatecznej kolejności zadecydował bilans bramkowy. Pozwolił on reprezentacji Szwecji awansować do baraży, w których spotkała się ona z reprezentacją Włoch. Po zwycięstwie w pierwszym meczu w Sztokholmie 1:0, w rewanżu na San Siro w Mediolanie padł bezbramkowy remis co dało kadrze "Trzech Koron" pierwszy od 2006 roku awans na mundial.
Szwedzi na turnieju w Rosji zagrają w grupie F razem z Niemcami, Meksykiem i Koreą Południową.
Ciekawostką jest fakt iż reprezentacja Szwecji jest jak dotąd jedyną reprezentacją zrzeszoną w UEFA, która ma rozegrane ponad 1000 spotkań (na dzień 13 listopada 2017 jest to 1021 meczów, z czego 504 wygrane, 219 zremisowanych i 298 przegranych Bilans bramkowy: 2074-1352)[2] .
Udział w Mistrzostwach świata[edytuj | edytuj kod]
- 1930 – nie brała udziału;
- 1934 – ćwierćfinał;
- 1938 – 4. miejsce;
- 1950 – 3. miejsce;
- 1954 – nie zakwalifikowała się;
- 1958 – 2. miejsce;
- 1962–1966 – nie zakwalifikowała się;
- 1970 – faza grupowa;
- 1974 – druga faza grupowa;
- 1978 – faza grupowa;
- 1982–1986 – nie zakwalifikowała się;
- 1990 – faza grupowa;
- 1994 – 3. miejsce;
- 1998 – nie zakwalifikowała się;
- 2002 – 1/8 finału;
- 2006 – 1/8 finału;
- 2010–2014 – nie zakwalifikowała się
- 2018 - Awans
Udział w Mistrzostwach Europy[edytuj | edytuj kod]
- 1960 – nie brała udziału;
- 1964–1988 – nie zakwalifikowała się;
- 1992 – półfinał;
- 1996 – nie zakwalifikowała się;
- 2000 – faza grupowa;
- 2004 – ćwierćfinał;
- 2008 – faza grupowa;
- 2012 – faza grupowa;
- 2016 – faza grupowa.
Rekordziści[edytuj | edytuj kod]
Kolorem niebieskim zaznaczono wciąż aktywnych piłkarzy
Najwięcej występów w kadrze[edytuj | edytuj kod]
Aktualizacja: 23 czerwca 2016 |
Najwięcej goli w kadrze[edytuj | edytuj kod]
Aktualizacja: 23 czerwca 2016 |
Aktualny skład[edytuj | edytuj kod]
Lista 23 piłkarzy powołanych przez selekcjonera Erika Hamrena na Euro 2016:
Bramkarze:
Obrońcy:
- Mikael Lustig
- Erik Johansson
- Andreas Granqvist
- Martin Olsson
- Pontus Jansson
- Victor Lindelöf
- Ludwig Augustinsson
Pomocnicy:
- Emil Forsberg
- Sebastian Larsson
- Albin Ekdal
- Kim Källström
- Oscar Hiljemark
- Pontus Wernbloom
- Oscar Lewicki
- Jimmy Durmaz
- Erkan Zengin
Napastnicy:
Źródło: http://euro2016.pl/reprezentacja-szwecji/
Selekcjonerzy reprezentacji Szwecji od lat 80.[edytuj | edytuj kod]
- 1980–1985 –
Lars Arnesson;
- 1986–1990 –
Olle Nordin;
- 1990–1990 –
Nils Andersson (tymczasowo);
- 1991–1997 –
Tommy Svensson;
- 1998–2000 –
Tomas Söderberg;
- 2000–2004 –
Tomas Söderberg i Lars Lagerbäck;
- 2004–2009 –
Lars Lagerbäck;
- 2009–2016 –
Erik Hamrén;
- 2016–... –
Janne Andersson
Mecze z reprezentacją Polski[edytuj | edytuj kod]
Piłkarze reprezentacji Szwecji grali z reprezentacją Polski dwadzieścia sześć razy – wygrali czternaście razy, cztery razy w meczu padł remis i osiem razy schodzili z boiska pokonani (bramki 56−37):
- 28 maja 1922, Sztokholm:
SZWECJA 1−2 POLSKA
(Svedberg – Józef Klotz k., Józef Garbień)
- 1 listopada 1923, Kraków:
POLSKA 2−2 SZWECJA
(Wawrzyniec Staliński 2 - Dahl, Helgesson)
- 18 maja 1924, Sztokholm:
SZWECJA 5−1 POLSKA
(Rydell 3, Olsson, Svensson – Mieczysław Batsch)
- 1 listopada 1925, Kraków:
POLSKA 2−6 SZWECJA
(Leon Sperling, Tadeusz Kuchar – Dahl 2, Johansson 3, Rydberg)
- 3 października 1926, Sztokholm:
SZWECJA 3−1 POLSKA
(Rydberg 2, Keller – Józef Adamek)
- 1 lipca 1928, Katowice:
POLSKA 2−1 SZWECJA
(Wawrzyniec Staliński, Tadeusz Kuchar – Persson)
- 8 września 1930, Sztokholm:
SZWECJA 0−3 POLSKA
(Józef Ciszewski 2, Józef Smoczek)
- 10 lipca 1932, Warszawa:
POLSKA 2−0 SZWECJA
(Józef Nawrot, Gustaw Bator)
- 23 maja 1934, Sztokholm:
SZWECJA 4−2 POLSKA
(Jonasson, Keller 3 – Józef Nawrot, Ernest Wilimowski)
- 23 czerwca 1937, Warszawa:
POLSKA 3−1 SZWECJA
(Gerard Wodarz, Leonard Piątek, Ernest Wilimowski – Wetterstroem)
- 14 września 1947, Sztokholm:
SZWECJA 5−4 POLSKA
(B. Nordahl, Nystroem, Jan Włodarczyk sam., Tapper, Liedhoelm – Gerard Cieślik, Tadeusz Hogendorf, Mieczysław Gracz 2)
- 7 października 1964, Sztokholm:
SZWECJA 3−3 POLSKA
(Oeberg, Magnusson, Larsson – Ernest Pol, Jan Liberda 2)
- 18 maja 1966, Wrocław:
POLSKA 1−1 SZWECJA
(Stanisław Oślizło – B. Larsson)
- 26 czerwca 1974, Stuttgart (
RFN):
POLSKA 1−0 SZWECJA
(Grzegorz Lato) – finały MŚ 1974
- 12 listopada 1977, Wrocław:
POLSKA 2−1 SZWECJA
(Marek Kusto, Kazimierz Deyna k. – Aslund)
- 21 sierpnia 1985, Malmö:
SZWECJA 1−0 POLSKA
(A. Ravelli)
- 7 maja 1989, Sztokholm:
SZWECJA 2−1 POLSKA
(Ljung, N. Larsson – Ryszard Tarasiewicz) – el. MŚ 1990
- 25 października 1989, Chorzów:
POLSKA 0−2 SZWECJA
(P. Larsson k., Ekstroem) – el. MŚ 1990
- 21 sierpnia 1991, Gdynia:
POLSKA 2−0 SZWECJA
(Wojciech Kowalczyk, Mirosław Trzeciak)
- 7 maja 1992, Sztokholm:
SZWECJA 5−0 POLSKA
(K. Andersson 2, Ingesson, Dahlin, Pettersson)
- 22 maja 1997, Sztokholm:
SZWECJA 2−2 POLSKA
(Zetterberg 2 – Krzysztof Bukalski, Radosław Kałużny)
- 31 marca 1999, Chorzów:
POLSKA 0−1 SZWECJA
(Ljungberg) – el. ME 2000
- 9 października 1999, Sztokholm:
SZWECJA 2−0 POLSKA
(K.Andersson, H.Larsson) – el. ME 2000
- 11 czerwca 2003, Sztokholm:
SZWECJA 3−0 POLSKA
(A. Svensson 2, Allbaeck) – el. ME 2004
- 10 września 2003, Chorzów:
POLSKA 0−2 SZWECJA
(Nilsson, Mellberg) – el. ME 2004
- 5 czerwca 2004, Sztokholm:
SZWECJA 3−1 POLSKA
(H.Larsson, Jakobsson, Allbaeck – Damian Gorawski)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Euro 2016: pogrzeb reprezentacji Szwecji na francuskim cmentarzu [dostęp 2016-07-02] .
- ↑ All matches of national football teams, eu-football.info [dostęp 2017-12-06] (ang.).
- ↑ a b c d eu-football.info (ang.). [dostęp 23 czerwca 2016].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna witryna związku (szw.)
- Profil na stronie FIFA (ang.)
- Profil na National Football Teams (ang.)
- RSSSF – archiwum wyników 1908-2003 (ang.)
- RSSSF – archiwum zawodników z największą ilością występów i goli (ang.)
- RSSSF – archiwum trenerów 1908-1998 (ang.)
|
|