Reprezentacja Szwecji w piłce nożnej mężczyzn

Szwecja Sverige
Przydomek	Tre Kronor (Trzy Korony), Blågult (Niebiesko-żółci)
Związek	Svenska Fotbollförbundet
Sponsor techniczny	Adidas
Trener	Janne Andersson
Asystent trenera	Peter Wettergren
Skrót FIFA	SWE
Ranking FIFA	15. (1550 pkt.)
Miejsce w rankingu Elo	18. (21 sierpnia 2018) (1866 pkt.)
Zawodnicy
Kapitan	Andreas Granqvist
Najwięcej występów	Anders Svensson (148)
Najwięcej bramek	Zlatan Ibrahimović (62)
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz Szwecja 11:3 Norwegia (Göteborg, Szwecja; 12 lipca 1908)
Najwyższe zwycięstwo Szwecja 12:0 Łotwa (Sztokholm, Szwecja; 29 maja 1927) Szwecja 12:0 Korea Płd. (Londyn, Wielka Brytania; 5 sierpnia 1948)
Najwyższa porażka Wielka Brytania 7:0 Szwecja (Londyn, Wielka Brytania; 20 października 1908)
Medale
Igrzyska olimpijskie
1948 1924 1952
Mistrzostwa świata
1958 1950, 1994
Mistrzostwa Europy
1992

Reprezentacja Szwecji (2006)

Reprezentacja Szwecji w piłce nożnej mężczyzn – zespół biorący udział w imieniu Szwecji w zawodach piłkarskich. Swoje mecze domowe rozgrywa na znajdującej się w Solnie Friends Arenie, której współwłaścicielem jest Svenska Fotbollförbundet.

Historia

Pierwszy mecz międzypaństwowy reprezentacja Szwecji w piłce nożnej rozegrała w 1908 roku, wygrywając z Norwegią 11:3. W 1962 roku Lennart Nyman został pierwszym selekcjonerem reprezentacji. W poprzednich latach kadra zespołu narodowego wybierana była przez specjalną komisję.

Szwecja swoje największe piłkarskie sukcesy odnosiła w latach 50. Na Mistrzostwa Świata 1950 jechała jako triumfator rozgrywanych dwa lata wcześniej Igrzysk Olimpijskich. W Brazylii w rozgrywkach grupowych wyeliminowała Włochy, a w rundzie finałowej mimo porażek 1:7 z Brazylią i 2:3 z Urugwajem w ostatnim meczu wygrała z Hiszpanią i ostatecznie zajęła trzecie miejsce w turnieju. Dwa lata później, w 1952 roku, Szwedzi zdobyli brązowy medal na Igrzyskach, a w 1958 na Mundialu rozgrywanym na ich własnym terenie dotarli do finału, w którym ulegli 2:5 Brazylii. Drużyna, w której składzie grali m.in. bramkarz Kalle Svensson, obrońca Orvar Bergmark, czy napastnicy Lennart Skoglund i Gunnar Gren, uważana jest za najsilniejszą w historii futbolu szwedzkiego.

Po okresie sukcesów reprezentacja na prawie trzy dekady popadła w przeciętność. Przez dwanaście lat nie potrafiła zakwalifikować się do mistrzostw świata, a kiedy w latach 70. już regularnie występowała na Mundialach zazwyczaj kończyła swój udział na pierwszej rundzie.

Odrodzenie szwedzkiej drużyny narodowej związane jest z osobą trenera Tommy’ego Svenssona, który od 1991 roku przez sześć lat był selekcjonerem reprezentacji. Najpierw Szwedzi bardzo dobrze zaprezentowali się na Euro 1992 – tam po raz pierwszy pokazało się nowe pokolenie piłkarzy urodzonych w drugiej połowie lat 60. z Martinem Dahlinem, Tomasem Brolinem, Jonasem Thernem, Kennetem Anderssonem, Klasem Ingessonem, Stefanem Schwarzem czy starszym od nich bramkarzem Thomasem Ravellim na czele. Dwa lata później ci sami zawodnicy, wspomagani przez dwudziestoparolatków Patrika Anderssona i Henrika Larssona, zdobyli brązowy medal na Mundialu.

Później po sukcesach na dwóch ostatnich turniejach, pod koniec lat 90. XX wieku nastąpił jednak chwilowy zastój reprezentacji, przegrywając eliminacje do Euro 1996 i Mundialu 1998. Po obu nieudanych eliminacjach Svensson pożegnał się z reprezentacją.

Od 2000 roku (z wyjątkiem Mundialu 2010 i MŚ 2014), Szwecja jest obecna na każdych mistrzostwach świata i Europy, i mimo iż prezentuje futbol nie tylko podporządkowany żelaznej taktyce, ale i jak na piłkarstwo skandynawskie bardzo efektowny, to zazwyczaj odpada albo w fazie grupowej albo w drugiej rundzie (1/8 finału mistrzostw świata lub ćwierćfinał mistrzostw Europy – z wyjątkiem Mundiali w: 1934 – ćwierćfinał, 1938 – czwarte miejsce, 1950 – trzecie miejsce, 1958 – drugie miejsce i 1994 – trzecie miejsce, oraz mistrzostw Europy w 1992 – półfinał). Przez cztery lata jako pierwsza reprezentacja w Europie prowadzona była przez dwóch równorzędnych selekcjonerów – Tomasa Söderberga i Larsa Lagerbäcka. Po Euro 2004 ten pierwszy odszedł do drużyny młodzieżowej. Ten drugi prowadził reprezentację do 2009 roku, osiągając z nią 1/8 finału mistrzostw Świata 2006 w Niemczech, oraz awansując z nią do finałów Euro 2008, które Szwedzi zakończyli na fazie grupowej. Jego następcą na stanowisku selekcjonera reprezentacji Szwecji został Erik Hamrén, który wywalczył z nią awans na mistrzostwa Europy 2012 w Polsce i na Ukrainie, oraz Euro 2016 we Francji (w obu przypadkach Szwedzi kończyli swój udział w tych imprezach na fazie grupowej). Po tych ostatnich mistrzostwach, Erik Hamrén przestał być trenerem szwedzkiej ekipy, a kolejno bramkarz Andreas Isaksson, pomocnik Kim Källström oraz napastnik tej drużyny Zlatan Ibrahimović zakończyli kariery reprezentacyjne. Następcą Erika Hamréna na stanowisku selekcjonera reprezentacji Szwecji został Janne Andersson.

Pod jego wodzą Szwedzi grali w eliminacjach do Mistrzostw Świata w Rosji 2018. Znaleźli się w grupie A razem z Francją, Holandią, Bułgarią, Luksemburgiem i Białorusią. Zajęli w niej drugie miejsce z dorobkiem dziewiętnastu punktów na koncie po sześciu zwycięstwach, remisie i trzech porażkach (taki sam bilans spotkań i dorobek punktowy mieli Holendrzy). O ostatecznej kolejności zadecydował bilans bramkowy. Pozwolił on reprezentacji Szwecji awansować do baraży, w których spotkała się ona z reprezentacją Włoch. Po zwycięstwie w pierwszym meczu w Sztokholmie 1:0, w rewanżu na San Siro w Mediolanie padł bezbramkowy remis co dało kadrze „Trzech Koron” pierwszy od 2006 roku awans na mundial.

Szwedzi na turnieju w Rosji grali w grupie F razem z Niemcami, Meksykiem i Koreą Południową. Po zwycięstwie 1:0 z Koreańczykami w pierwszym meczu przyszła minimalna porażka 1:2 z Niemcami oraz zwycięstwo 3:0 z Meksykiem. Pozwoliło to ostatecznie reprezentantom Szwecji awansować z pierwszego miejsca w grupie do 1/8 finału. Po zwycięstwie ze Szwajcarią 1:0 awansowali do ćwierćfinału, gdzie zmierzyli się z Anglią. Przegrali ten mecz 0:2 i odpadli z turnieju.

Ciekawostką jest fakt iż reprezentacja Szwecji jest jak dotąd jedyną reprezentacją zrzeszoną w UEFA, która ma rozegrane ponad 1000 spotkań (na dzień 13 listopada 2017 jest to 1021 meczów, z czego 504 wygrane, 219 zremisowanych i 298 przegranych Bilans bramkowy: 2074-1352).

Udział w międzynarodowych turniejach

Udział w Mistrzostwach świata

• 1930 – Nie brała udziału
• 1934 – Ćwierćfinał
• 1938 – IV miejsce
• 1950 – III miejsce
• 1954 – Nie zakwalifikowała się
• 1958 – II miejsce
• 1962–1966 – Nie zakwalifikowała się
• 1970 – Faza grupowa
• 1974 – Druga faza grupowa
• 1978 – Faza grupowa
• 1982–1986 – Nie zakwalifikowała się
• 1990 – Faza grupowa
• 1994 – III miejsce
• 1998 – nie zakwalifikowała się
• 2002 – 1/8 finału
• 2006 – 1/8 finału
• 2010–2014 – Nie zakwalifikowała się
• 2018 – Ćwierćfinał

Udział w Mistrzostwach Europy

• 1960 – Nie brała udziału
• 1964–1988 – Nie zakwalifikowała się
• 1992 – Półfinał
• 1996 – Nie zakwalifikowała się
• 2000 – Faza grupowa
• 2004 – Ćwierćfinał
• 2008 – Faza grupowa
• 2012 – Faza grupowa
• 2016 – Faza grupowa

Rekordziści

     Kolorem niebieskim zaznaczono wciąż aktywnych piłkarzy

Najwięcej występów w kadrze

Lp.	Nazwisko	Lata gry w kadrze	Mecze	Bramki
1.	Anders Svensson	1999–2013	148	21
2.	Thomas Ravelli	1981–1997	143	0
3.	Andreas Isaksson	2002–2016	133	0
4.	Kim Källström	2001–2016	131	16
5.	Olof Mellberg	2000–2012	117	8
6.	Roland Nilsson	1986–2000	116	2
	Zlatan Ibrahimović	2001–2016	116	62
8.	Björn Nordqvist	1963–1978	115	0
9.	Niclas Alexandersson	1993–2008	109	7
10.	Henrik Larsson	1993–2009	106	37

Aktualizacja: 23 czerwca 2016

Najwięcej goli w kadrze

Lp.	Nazwisko	Lata gry w kadrze	Bramki	Mecze
1.	Zlatan Ibrahimović	2001–2016	62	116
2.	Sven Rydell	1923–1932	49	43
3.	Gunnar Nordahl	1942–1948	43	33
4.	Henrik Larsson	1993–2009	37	106
5.	Gunnar Gren	1940–1958	31	57
	Kennet Andersson	1990–2000	31	83
7.	Marcus Allbäck	1999–2008	30	74
8.	Martin Dahlin	1991–2000	29	60
9.	Agne Simonsson	1957–1967	27	51
10.	Tomas Brolin	1990–1995	26	47

Aktualizacja: 23 czerwca 2016

Aktualny skład

Lista 23 piłkarzy powołanych przez selekcjonera Erika Hamrena na Euro 2016:

Bramkarze:

• Andreas Isaksson
• Robin Olsen
• Patrik Carlgren

Obrońcy:

• Mikael Lustig
• Erik Johansson
• Andreas Granqvist
• Martin Olsson
• Pontus Jansson
• Victor Lindelöf
• Ludwig Augustinsson

Pomocnicy:

• Emil Forsberg
• Sebastian Larsson
• Albin Ekdal
• Kim Källström
• Oscar Hiljemark
• Pontus Wernbloom
• Oscar Lewicki
• Jimmy Durmaz
• Erkan Zengin

Napastnicy:

• Zlatan Ibrahimović
• Marcus Berg
• Emir Kujović
• John Guidetti

Źródło: http://euro2016.pl/reprezentacja-szwecji/

Selekcjonerzy reprezentacji Szwecji od lat 80.

• 1980–1985 – Lars Arnesson;
• 1986–1990 – Olle Nordin;
• 1990–1990 – Nils Andersson (tymczasowo);
• 1991–1997 – Tommy Svensson;
• 1998–2000 – Tomas Söderberg;
• 2000–2004 – Tomas Söderberg i Lars Lagerbäck;
• 2004–2009 – Lars Lagerbäck;
• 2009–2016 – Erik Hamrén;
• 2016–... – Janne Andersson

Mecze z reprezentacją Polski

Piłkarze reprezentacji Szwecji grali z reprezentacją Polski dwadzieścia sześć razy – wygrali czternaście razy, cztery razy w meczu padł remis i osiem razy schodzili z boiska pokonani (bramki 56−37):

• 28 maja 1922, Sztokholm: SZWECJA 1−2 POLSKA (Svedberg – Józef Klotz k., Józef Garbień)
• 1 listopada 1923, Kraków: POLSKA 2−2 SZWECJA (Wawrzyniec Staliński 2 – Dahl, Helgesson)
• 18 maja 1924, Sztokholm: SZWECJA 5−1 POLSKA (Rydell 3, Olsson, Svensson – Mieczysław Batsch)
• 1 listopada 1925, Kraków: POLSKA 2−6 SZWECJA (Leon Sperling, Tadeusz Kuchar – Dahl 2, Johansson 3, Rydberg)
• 3 października 1926, Sztokholm: SZWECJA 3−1 POLSKA (Rydberg 2, Keller – Józef Adamek)
• 1 lipca 1928, Katowice: POLSKA 2−1 SZWECJA (Wawrzyniec Staliński, Tadeusz Kuchar – Persson)
• 8 września 1930, Sztokholm: SZWECJA 0−3 POLSKA (Józef Ciszewski 2, Józef Smoczek)
• 10 lipca 1932, Warszawa: POLSKA 2−0 SZWECJA (Józef Nawrot, Gustaw Bator)
• 23 maja 1934, Sztokholm: SZWECJA 4−2 POLSKA (Jonasson, Keller 3 – Józef Nawrot, Ernest Wilimowski)
• 23 czerwca 1937, Warszawa: POLSKA 3−1 SZWECJA (Gerard Wodarz, Leonard Piątek, Ernest Wilimowski – Wetterstroem)
• 14 września 1947, Sztokholm: SZWECJA 5−4 POLSKA (B. Nordahl, Nystroem, Jan Włodarczyk sam., Tapper, Liedhoelm – Gerard Cieślik, Tadeusz Hogendorf, Mieczysław Gracz 2)
• 7 października 1964, Sztokholm: SZWECJA 3−3 POLSKA (Oeberg, Magnusson, Larsson – Ernest Pol, Jan Liberda 2)
• 18 maja 1966, Wrocław: POLSKA 1−1 SZWECJA (Stanisław Oślizło – B. Larsson)
• 26 czerwca 1974, Stuttgart (RFN): POLSKA 1−0 SZWECJA (Grzegorz Lato) – finały MŚ 1974
• 12 listopada 1977, Wrocław: POLSKA 2−1 SZWECJA (Marek Kusto, Kazimierz Deyna k. – Aslund)
• 21 sierpnia 1985, Malmö: SZWECJA 1−0 POLSKA (A. Ravelli)
• 7 maja 1989, Sztokholm: SZWECJA 2−1 POLSKA (Ljung, N. Larsson – Ryszard Tarasiewicz) – el. MŚ 1990
• 25 października 1989, Chorzów: POLSKA 0−2 SZWECJA (P. Larsson k., Ekstroem) – el. MŚ 1990
• 21 sierpnia 1991, Gdynia: POLSKA 2−0 SZWECJA (Wojciech Kowalczyk, Mirosław Trzeciak)
• 7 maja 1992, Sztokholm: SZWECJA 5−0 POLSKA (K. Andersson 2, Ingesson, Dahlin, Pettersson)
• 22 maja 1997, Sztokholm: SZWECJA 2−2 POLSKA (Zetterberg 2 – Krzysztof Bukalski, Radosław Kałużny)
• 31 marca 1999, Chorzów: POLSKA 0−1 SZWECJA (Ljungberg) – el. ME 2000
• 9 października 1999, Sztokholm: SZWECJA 2−0 POLSKA (K.Andersson, H.Larsson) – el. ME 2000
• 11 czerwca 2003, Sztokholm: SZWECJA 3−0 POLSKA (A. Svensson 2, Allbaeck) – el. ME 2004
• 10 września 2003, Chorzów: POLSKA 0−2 SZWECJA (Nilsson, Mellberg) – el. ME 2004
• 5 czerwca 2004, Sztokholm: SZWECJA 3−1 POLSKA (H.Larsson, Jakobsson, Allbaeck – Damian Gorawski)

Linki zewnętrzne

• Oficjalna witryna związku (szw.)
• Profil na stronie FIFA (ang.)
• Profil na National Football Teams (ang.)
• RSSSF – archiwum wyników 1908-2003 (ang.)
• RSSSF – archiwum zawodników z największą ilością występów i goli (ang.)
• RSSSF – archiwum trenerów 1908-1998 (ang.)