Guyruita cerrado

	Guyruita cerrado
	Guadanucci, Lucas, Indicatti et Yamamoto, 2007
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Infrarząd	ptaszniki
Rodzina	ptasznikowate
Podrodzina	Theraphosinae
Rodzaj	Guyruita
Gatunek	Guyruita cerrado

Guyruita cerrado – gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych. Zamieszkuje Brazylię.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2007 roku przez José P.L. Guadanucciego, Sylvię M. Lucas, Rafaela P. Indicattiego i Flávio U. Yamamoto^[1]^[2]. Jako lokalizację typową autorzy wskazali Serra da Mesa w Colinas do Sul na terenie brazylijskiego stanu Goiás. Epitet gatunkowy pochodzi od cerrado – formacji roślinnej zasiedlanej przez ten gatunek^[2].

Morfologia

Samice osiągają od 20 do 28 mm, a samce od 11 do 24 mm długości ciała. Ubarwienie jest ciemnoczerwonawe z ciemnymi szewronami na grzbietowej stronie opistosomy (odwłoka). Karapaks ma słabo wyniesioną część głowową z lekko wyniesionym, szerszym niż dłuższym wzgórkiem ocznym. Oczy pary przednio-bocznej leżą nieco bardziej z przodu niż przednio-środkowej, a pary tylno-środkowej bardziej z przodu niż tylno-bocznej. Jamki karapaksu są proste. Szczękoczułki mają człon nasadowy z 9 lub 10 ząbkami. Szczęki mają ponad 100 kuspuli, natomiast na kwadratowej wardze dolnej jest ich około 180 u samic i około 200 u samców. Owalne sternum ma tylną parę sigillów oddaloną od krawędzi na odległość większą niż jej średnica. Skopule na nadstopiach pierwszej i drugiej pary zajmują ponad połowę ich długości, a na pozostałych parach połowę długości. Na stopach pierwszej pary skopule są pełne, na tych drugiej pary pełne z linią rzadkich szczecinek, a na pozostałych parach podzielone pasmem grubych szczecin. Trichobotria maczugowate rozmieszczone są na stopach w dwóch równoległych szeregach^[2]. Samiec ma na goleniach pierwszej pary odnóży stosunkowo krótkie^[3] apofizy (haki) goleniowe, składające się z dwóch gałęzi, z których tylna jest dłuższa i ma dwa małe kolce na szczycie, a przednia krótsza i zaopatrzona w jeden kolec tych samych rozmiarów. Nogogłaszczki samca mają długi i zwężający się ku końcowi bulbus pozbawiony kilów^[2] oraz długi i cienki embolus^[3]. Genitalia samicy zawierają dwa wielopłatowe zbiorniki^[2].

Ekologia i występowanie

Gatunek neotropikalny, znany wyłącznie z północnej i środkowej części Brazylii. Podawany jest ze stanów Pará, Maranhão, Piauí, Tocantins, Goiás i Dystryktu Federalnego. Zamieszkuje ekoregion cerrado^[2]^[3].

Przypisy

↑ Guyruita cerrado Guadanucci, Lucas, Indicatti & Yamamoto, 2007. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2022-08-08].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f J.P.L. Guadanucci, S.M. Lucas, R. Indicatti, F.U. Yamamoto. Description of Guyruita gen. nov. and two new species (Ischnocolinae, Theraphosidae). „Revista Brasileira de Zoologia”. 24, s. 991-996, 2007.
↑ ^a ^b ^c JoséJ. Paulo JoséJ., LeiteL. Guadanucci LeiteL., Chapter 3. Ischnocolinae and Schismatothelinae, [w:] FernandoF. Pérez-Miles (red.), New World Tarantulas. Taxonomy, Biogeography and Evolutionary Biology of Theraphosidae, „Zoological Monographs”, 6, Springer Nature Switzerland AG, 2020, s. 86-91, DOI: 10.1007/978-3-030-48644-0, ISBN 978-3-030-48644-0, ISSN 2523-3912 .

[wsc-1] Guyruita cerrado Guadanucci, Lucas, Indicatti & Yamamoto, 2007. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2022-08-08].

[gli-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f J.P.L. Guadanucci, S.M. Lucas, R. Indicatti, F.U. Yamamoto. Description of Guyruita gen. nov. and two new species (Ischnocolinae, Theraphosidae). „Revista Brasileira de Zoologia”. 24, s. 991-996, 2007.

[pg-3] JoséJ. Paulo JoséJ., LeiteL. Guadanucci LeiteL., Chapter 3. Ischnocolinae and Schismatothelinae, [w:] FernandoF. Pérez-Miles (red.), New World Tarantulas. Taxonomy, Biogeography and Evolutionary Biology of Theraphosidae, „Zoological Monographs”, 6, Springer Nature Switzerland AG, 2020, s. 86-91, DOI: 10.1007/978-3-030-48644-0, ISBN 978-3-030-48644-0, ISSN 2523-3912 .

[1]

[2]

[3]