Guyruita isae

Guyruita isae
Fukushima et Bertani, 2018
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Infrarząd	ptaszniki
Rodzina	ptasznikowate
Podrodzina	Ischnocolinae
Rodzaj	Guyruita
Gatunek	Guyruita isae

Guyruita isae – gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych. Zamieszkuje Brazylię.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2018 roku przez Caroline Sayuri Fukushimę i Rogéira Bertaniego na podstawie dwóch samców. Jako lokalizację typową autorzy wskazali Martins w brazylijskim stanie Rio Grande do Norte. Epitet gatunkowy nadano na cześć matki współautorki opisu.

Morfologia

Holotypowy samiec miał karapaks długości 6,8 mm i szerokości 5,7 mm oraz opistosomę (odwłok) długości 7,3 mm i szerokości 4,3 mm. U jednej z samic karapaks miał 7,8 mm długości i 6,3 mm szerokości, a opistosoma 10 mm długości i 6,2 mm szerokości. Ubarwienie karapaksu u samca jest brązowe, a u samicy ciemnobrązowe, u obu płci ze złocistymi szczecinkami, u samicy na brzegach także ze szczecinkami jasnobrązowymi. Barwa szczęk, wargi, sternum, bioder i spodu ud jest brązowa. Odnóża i nogogłaszczki porośnięte są krótkimi szczecinkami ciemnobrązowymi, u samców złoto połyskującymi, i długimi jasnobrązowymi. Opistosoma jest jasnobrązowa z nieregularną, podłużną plamą pośrodku strony grzbietowej. Oczy pary przednio-bocznej leżą nieco bardziej z przodu niż przednio-środkowej, a pary tylno-środkowej w przypadku samca równo z tymi pary tylno-bocznej, zaś u samicy nieco za nimi. Jamka karapaksu jest prosta i głęboka. Szczękoczułki mają człon nasadowy z 8 zębami i kilkoma drobnymi ząbkami na przedniej krawędzi rowka. Szczęki mają około 130–140 kuspuli, natomiast na kwadratowej wardze dolnej jest ich między 170 a 190. Sternum ma trzy pary sigilli, z których przednia jest słabo zaznaczona, druga okrągła, a trzecia wrzecionowata. Nadstopia dwóch początkowych par odnóży mają skopule w odsiebnych ⅔, a dwóch pozostałych par w odsiebnych połowach długości. Stopy mają całkowite skopule, te na pierwszej i drugiej parze są niepodzielone, na trzeciej podzielone wąskim paskiem szczecinek, a na ostatniej podzielone szerokim ich pasmem.

Samiec ma na goleniach pierwszej pary odnóży apofizy (haki) goleniowe, składające się z dwóch gałęzi, z których tylno-boczna jest dłuższa, zakrzywiona do wewnątrz i wyposażona w krótki kolec wierzchołkowy, a przednio-boczna krótsza i zaopatrzona w kolec tych samych rozmiarów. Nogogłaszczki samca mają prostokątne cymbium złożone z dwóch podobnych rozmiarów płatów oraz kulistawy bulbus z małym subtegulum i długim, niespłaszczonym, pozbawionym kilów embolusem o długości trzykrotnie większej od długości tegulum. Genitalia samic cechują się dwiema całkowicie odseparowanymi, trójkątnymi spermatekami z 3–4 dobrze zesklerotyzowanymi płatami na krawędzi końcowej.

Ekologia i występowanie

Gatunek neotropikalny, endemiczny dla Brazylii, znany wyłącznie ze stanu Rio Grande do Norte. Zamieszkuje tam dwa odizolowane pozostałości deszczowych lasów atlantyckich, z których jedna otoczona jest katingą. Tereny te są górzyste, wznosząc się powyżej 500 m n.p.m. Pająki bytują w wąwozach, w ściółce i pod korą drzew.