Habrobatina
Habrobatina | |
Nabozhenko et S. Chigray, 2022 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Infrarząd | |
Nadrodzina | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Plemię | |
Podplemię |
Habrobatina |
Habrobatina – podplemię chrząszczy z rodziny czarnuchowatych, podrodziny Pimeliinae i plemienia Pimeliini.
Morfologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcze te mają całe ciało pokryte gęsto rozmieszczonymi łuskami. Głowa cechuje się oczami kształtu okrągłego do lekko owalnego umieszczonymi grzbietowo-brzusznie, powyżej poziomu policzków. Przedplecze i pokrywy pozbawione są silnej rzeźby czy dużych guzków. Jeśli guzki na nich występują, to są niewielkie i rozproszone. Wszystkie pary odnóży są chude i długie, porośnięte długimi, przerzedzonymi szczecinkami. Nie występują odnóża grzebne. Genitalia samca odznaczają się wierzchołkową częścią edeagusa silnie, niemal kanciasto zakrzywioną. Odwłok samicy ma bardzo krótkie, silnie rozszerzone i pozbawione wspólnego trzonka spiculum ventrale. Słabo zesklerotyzowane pokładełko jest bardzo krótkie, szersze niż dłuższe lub prawie tak szerokie jak długie. Bardzo krótki paraprokt ma bardzo krótkie lub zredukowane bakule. Z kolei bakule silnie rozszerzonego proktigeru są bardzo szerokie i słabo zesklerotyzowane. Gonokoksyt ma błoniaste, zaokrąglone płaty wierzchołkowe zaopatrzone w pędzelek z bardzo gęsto upakowanych, długich włosków[1].
Podplemię palearktyczne, azjatyckie, zasięgiem obejmujące Turkmenistan, Iran, Afganistan, Pakistan i Chiny. Jego reprezentanci zasiedlają ruchome wydmy pustyń Kara-kum, Daszt-e Lut, Wielkiej Słonej, Registan i Takla Makan[1].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Takson ten wprowadzony został w 2022 roku przez Maksima W. Nabożenkę i Swietłanę N. Czigraj na łamach „European Journal of Taxonomy” w publikacji współautorstwa Iwana A. Czigraja i Jewgenija W. Abakumowa. Zalicza się do niego cztery rodzaje[1]:
- Apatopsis Semenov, 1891
- Habrobates Semenov, 1903
- Habrochiton Semenov-Tjan-Shansky, 1907
- Dietomorpha Kühnelt, 1957
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Svetlana N. Chigray, Maxim V. Nabozhenko, Ivan A. Chigray, Evgeny V. Abakumov. A revision of the Palaearctic Pimeliini (Coleoptera: Tenebrionidae): a comparative analysis and systematic position of Eastern European and Asian taxa with dorso-lateral eyes. „European Journal of Taxonomy”. 809, s. 1–71, 2022. DOI: 10.5852/ejt.2022.809.1719. ISSN 2118-9773.