Hemimycena epichloe
_Singer_780284.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Hemimycena epichloe |
| Nazwa systematyczna | |
| Hemimycena epichloe (Kühner) Singer Annls. mycol. 41(1/3): 121 (1943) | |
Hemimycena epichloe (Kühner) Singer – gatunek grzybów z rodziny grzybówkowatych (Mycenaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hemimycena, Mycenaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten opisał w 1938 r. Robert Kühner, nadając mu nazwę Mycena epichloe. W 1943 r. Rolf Singer przeniósł go do rodzaju Hemimycena[1]. Synonimy naukowe:
- Delicatula epichloe (Kühner) Kühner & Romagn. 1953
- Helotium epichloe (Kühner) Redhead 1982
- Mycena epichloe Kühner 1938[2].
Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 2–4 mm, kształt wyraźnie pępówkowaty z podwiniętym i falistym brzegiem. Jest higrofaniczny, prążkowany, biały o nagiej powierzchni[4].
Słabo rozwinięte, żyłkowate, nie sięgające brzegu kapelusza, zbiegające na trzon, białe[4].
Wysokość 8–15 mm, grubość 0,5 mm, bardzo smukły, nitkowaty, półprzezroczysty, delikatnie owłosiony, biały[4].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki 8–11 × 2,7–4 µm, Q = 2,7, cylindryczne, wrzecionowate lub wąsko łezkowate, cienkościenne, szkliste. Podstawki 18–22 × 6–8 μm, 4- zarodnikowe, maczugowate ze sprzążkami u podstawy. W hymenium brak cystyd. Skórka typu cutis, składająca się z promieniście ułożonych, szklistych, cienkościennych, cylindrycznych strzępek o szerokości 4–8 µm. Strzępki z licznymi, cylindrycznymi lub maczugowatymi kołkami strzępkowymi o długości do 10 µm i szerokości 3 µm. Prawdziwych pileocystyd brak. Kaulocystydy 13–60 × 3–6,5 μm, o zmiennym kształcie, cylindryczne, wąsko maczugowate, wygięte, szkliste, cienkościenne. Na strzępkach liczne sprzążki[4].
- Gatunki podobne
Hemimycena epichloe jest łatwa do odróżnienia od podobnych gatunków po niewielkich rozmiarach, pępkowatym kapeluszu i zredukowanych blaszkach[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje głównie w Europie, poza tym kontynentem podano jego występowanie w jednym miejscu w Ameryce Południowej[5]. Gatunek prawdopodobnie nie jest rzadki, ale przeoczany z powodu małych rozmiarów[4]. Brak go w opracowanym w 2003 r. przez Władysława Wojewodę wykazie wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski[3], ale w późniejszych latach podano jego stanowisko[6].
Grzyb saprotroficzny występujący na martwych łodygach i liściach traw w wilgotnych miejscach[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-01-06] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-01-06] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g Ekaterina F. M, Olga V. Morozova, Notes on Hemimycena from European Russia, „Czech Mycol.”, 61 (1), 2009, s. 27–71 [dostęp 2024-01-06] (ang.).
- ↑ Występowanie Hemimycena epichloe na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-01-06].
- ↑ Ihemimycena epichloe [online], grzyby.pl [dostęp 2024-01-06] (pol.).