Hemobartoneloza kotów

Hemobartoneloza kotów lub niedokrwistość zakaźna kotów – choroba zakaźna, występująca u kotów.

Etiologia[edytuj | edytuj kod]

Niedokrwistość zakaźna kotów jest wywoływana przez pałeczki bakterii Mycoplasma haemofelis (dawniej: Haemobartonella felis) z rodzaju Rickettsia, która pasożytuje na kocich erytrocytach^[1]^[2]. Choroba przenoszona jest przez kleszcze, głównie Kleszcza pospolitego Ixodes Ricinus oraz Rhipicephalus sanguineus oraz pchły kocie Ctenocephalides felis^[1]^[3].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy raz choroba została rozpoznana w 1942 roku w Afryce południowej, a następnie w Stanach Zjednoczonych Ameryki w roku 1956. Obecnie Choroba występuje na całym świecie, również w Polsce. Występowanie choroby jest sezonowe, najczęściej pojawia się późną wiosną^[3].

Objawy[edytuj | edytuj kod]

Charakterystyczne objawy to, m.in. senność, osłabienie, spadek kondycji, brak apetytu, zdarzają się także przypadki bezobjawowe. Okres inkubacji choroby jest długi – trwa zazwyczaj od 22 do 51 dni^[3].

Rozpoznanie i postępowanie[edytuj | edytuj kod]

Rozpoznanie choroby można postawić na podstawie wyników rozmazu krwi barwiony metodą May-Grunwalda-Giemsy, Wrighta lub błękitem toluidyny, w preparacie widoczne będą wtręty – pasożyty w erytrocytach^[3]^[2]

W diagnostyce mogą być przydatne badania hematologiczne, w których stwierdza się anemię^[3].

W leczeniu stosuje się antybiotyki, głównie oksytetracyklinę. Choroba jest jednak na tyle poważna, że wymaga specjalistycznej opieki lekarsko-weterynaryjnej^[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Borelioza

Babeszjoza

Anaplazmoza

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ŁukaszŁ. Adaszek ŁukaszŁ. i inni, Kleszcze jako wektory nowych chorób zakaźnych i inwazyjnych psów i kotów?, „Magazyn Weterynaryjny”, marzec 2018, ISSN 1230-4425 .
↑ ^a ^b WojciechW. Hildebrand WojciechW., Interpretacja wyników badań laboratoryjnych krwi psów i kotów, [w:] JózefJ. Nicpoń (red.), Badania kliniczne i laboratoryjne w diagnostyce chorób zwierząt, wyd. drugie uzupełnione, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, 2015, ISBN 978-83-7717-198-1 .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ZdzisławZ. Gliński ZdzisławZ., KrzysztofK. Kostro KrzysztofK., Choroby zakaźne zwierząt z elementami epidemiologii i zoonoz, Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2011, s. 411–413, ISBN 978-83-09-01082-1 .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

hemobartoneloza kotów, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2009-06-14] .
Sibcatclub

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[:0-1] ŁukaszŁ. Adaszek ŁukaszŁ. i inni, Kleszcze jako wektory nowych chorób zakaźnych i inwazyjnych psów i kotów?, „Magazyn Weterynaryjny”, marzec 2018, ISSN 1230-4425 .

[:2-2] WojciechW. Hildebrand WojciechW., Interpretacja wyników badań laboratoryjnych krwi psów i kotów, [w:] JózefJ. Nicpoń (red.), Badania kliniczne i laboratoryjne w diagnostyce chorób zwierząt, wyd. drugie uzupełnione, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, 2015, ISBN 978-83-7717-198-1 .

[:1-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ZdzisławZ. Gliński ZdzisławZ., KrzysztofK. Kostro KrzysztofK., Choroby zakaźne zwierząt z elementami epidemiologii i zoonoz, Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2011, s. 411–413, ISBN 978-83-09-01082-1 .

[1]

[2]

[3]