Hennadij Kernes
Pełne imię i nazwisko |
Hennadij Adolfowycz Kernes |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci |
17 grudnia 2020 |
p.o. mera Charkowa | |
Okres |
od 18 marca 2010 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
mer Charkowa | |
Okres |
od 24 listopada 2010[2] |
Przynależność polityczna | |
Następca |
Igor Terehow (p.o) |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Hennadij Adolfowycz Kernes, ukr. Геннадій Адольфович Кернес (ur. 27 czerwca 1959 w Charkowie, zm. 17 grudnia 2020 w Berlinie[3]) – ukraiński polityk żydowskiego pochodzenia[4], doktor administracji publicznej[5], mer Charkowa (od 18 marca 2010 roku do swojej śmierci), wcześniej członek rady miasta Charkowa (funkcję tę pełnił przez trzy kadencje) oraz biznesmen; określany jako oligarcha[4].
28 kwietnia 2014 roku, podczas przejażdżki rowerowej, został postrzelony z broni palnej przez niezidentyfikowanego napastnika. Jego stan był oceniany jako ciężki[6]. Po zakończonym pomyślnie leczeniu w klinice w Izraelu, gdzie został przewieziony po zamachu, 17 czerwca 2014 powrócił do Charkowa i po pewnym czasie powrócił do pełnienia obowiązków[7].
Przez długi okres pełnienia funkcji publicznych zachowywał mocno prorosyjski kurs polityczny[8][9]; był również zwolennikiem prezydenta Ukrainy Wiktora Janukowycza. Po jego ucieczce do Rosji również Kernes schronił się tamże, jednak szybko powrócił do Charkowa[6]. Po uformowaniu się nowego rządu, Kernes udzielił mu poparcia[9][10], zachowując stanowisko mera Charkowa. Nie do końca jednak zmienił swoją politykę – dwa miesiące przed zamachem na jego życie był oskarżany przez prozachodnich liderów Ukrainy o promowanie separatyzmu[potrzebny przypis]. Służba Bezpieczeństwa Ukrainy wszczęła nawet postępowanie przeciwko niemu, oskarżając go o podsycanie nastrojów separatystycznych. Uważa się jednak, że w ostatnich tygodniach przed zamachem złagodził swoje stanowisko, popierając integralność terytorialną Ukrainy[4]. Zdaniem niektórych politologów dzięki postawie cieszącego się autorytetem charkowskich elit Kernesowi w mieście przez niego zarządzanym separatyści nie zdołali zająć budynków instytucji państwowych, w przeciwieństwie do sytuacji, jaka ma miejsce w Doniecku, czy Ługańsku. W połowie marca zwolennicy separatyzmu co prawda opanowali siedzibę rady obwodowej w Charkowie, jednak szybko zostali z niej wyparci przez milicję[6].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w żydowskiej rodzinie[11][12]: jego ojcem jest Adolf Łazarewicz Kernes (1934–2012), a matką Anna Abramiwna Kernes (ur. 1935). Ma siostrę. W 1976 roku ukończył szkołę średnią nr 76 w Charkowie. Po szkole został zwolniony z wojska ze służby wojskowej na podstawie artykułu 7-B (schizofrenia)[4][13].
Edukację kontynuował na Narodowej Akademii Prawnej Ukrainy im. Jarosława Mądrego (ukr. Національна юридична академія України ім. Ярослава Мудрого), na której studiował prawo oraz na Państwowym Uniwersytecie Ekonomicznym w Charkowie (ukr. Харківський державний економічний університет), który ukończył z tytułem magistra administracji publicznej[5][14].
Był żonaty z Oksaną Gaysinską, córką byłego zastępcy prokuratora generalnego Ukrainy, byłego prokuratora Kijowa Yuriya Gaysinskiego[15][16].
Przed rozpoczęciem kariery politycznej, Kernes stał na czele zorganizowanej grupy przestępczej operującej w regionie charkowskim[17]. Był karany za kradzież i oszustwo[18].
Przed podjęciem pracy w samorządzie lokalnym zajmował się biznesem, będąc między innymi prezesem zarządu dużej spółki. W 1998 roku został wybrany do rady miasta Charkowa w 23 okręgu wyborczym. W radzie miejskiej założył i przewodniczył opozycyjnej, nieformalnej grupie „Nowy Charków – nowe możliwości”, które przeciwstawiała się ówczesnym władzom. W wyborach samorządowych w 2002 roku otrzymał poparcie ponad 90% wyborców w okręgu[5].
Od 11 kwietnia do 28 maja 2002 roku pełnił funkcję sekretarza rady miejskiej w Charkowie[12][19][20].
W 2004 roku udzielił poparcia dla pomarańczowej rewolucji[21].
W 2005 roku wstąpił do Partii Regionów. Rok później prowadził kampanię wyborczą na stanowisko burmistrza dla swojego przyjaciela i współpracownika Mychajła Dobkina, który wygrał wybory. Sam Hennadij Kernes został natomiast sekretarzem rady miasta Charkowa[5][22]. Funkcję tę pełnił od 26 marca 2006 do 24 listopada 2010 roku.
18 marca 2010 roku Mychajło Dobkin stanął na czele Charkowskiej Obwodowej Administracji Państwowej. W tym samym dniu Hennadij Kernes został mianowany pełniącym obowiązki mera Charkowa. Funkcję tę pełnił do wyborów samorządowych, które odbyły się w październiku tego samego roku. 31 października 2010 roku został wybrany merem Charkowa[5]. W wyborach otrzymując 30,09% głosów (głos za oddało 130 352 wyborców) wyprzedził najbliższego rywala, kandydata opozycji Arsena Awakowa, na którego głosowało 29,46% wyborców (127 608 głosów). 24 listopada 2010 został zaprzysiężony i zaczął pełnić obowiązki związane z piastowanym urzędem. Jako mer Charkowa dał się poznać z bardzo szerokich reform, z wkładu w rozwój miasta oraz działalności charytatywnej[potrzebny przypis].
28 sierpnia 2013 obronił pracę doktorską na temat: „Mechanizmy oddziaływania elit samorządowych na administrację publiczną Ukrainy” (ukr. Механізми впливу регіональної еліти на державне управління України)[5].
22 lutego 2014 w Charkowie odbył się wiec prorosyjskiej organizacji „Front Ukraiński”. Zgromadzeni zadeklarowali wzięcie odpowiedzialności za ochronę porządku konstytucyjnego na terytorium południowo-wschodniej Ukrainy. Twierdzili, iż wydarzenia w Kijowie doprowadziły do paraliżu władzy centralnej i destabilizacji państwa. Organizatorzy wiecu opowiadali się za wprowadzeniem federacji z pół autonomicznymi regionami na Ukrainie. Głównymi przedstawicielami tej propozycji byli gubernator obwodu charkowskiego Mychajło Dobkin oraz mer Charkowa – Hennadij Kernes[23][24]. W wyniku tego Służba Bezpieczeństwa Ukrainy wszczęła postępowanie przeciwko tym politykom, oskarżając ich o podsycanie nastroi separatystycznych.
28 kwietnia 2014 roku w czasie jazdy rowerem w północnej części Charkowa został postrzelony z broni palnej przez niezidentyfikowanego strzelca, który strzelał od tyłu (strzał padł z pobliskiego lasu)[6]. Około 11:30 czasu lokalnego został przetransportowany do szpitala w Charkowie. Po trwającej dwie godziny operacji lekarz opiekujący się Kernesem powiedział, iż jego stan jest poważny, co ma bezpośredni związek z tym, iż ma uszkodzoną przeponę; uszkodzeniu uległy również organy wewnętrzne – kula przebiła płuco i wątrobę[potrzebny przypis].
29 kwietnia 2014 roku zastępca mera Charkowa ds. Zdrowia i Opieki Społecznej Swietłana Gorbunowa-Ruban potwierdziła informację o przewiezieniu Kernesa do Izraela, co związane jest z dużym doświadczeniem izraelskich lekarzy w leczeniu ciężkich ran postrzałowych[25].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order „Za zasługi” III kl. (2012)[26]
Życie osobiste
[edytuj | edytuj kod]Miał troje dzieci. Był zwolennikiem zdrowego stylu życia. Czynnie uprawiał sport (jego pasją były biegi przełajowe)[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Кернес Геннадій Адольфович. city.kharkov.ua. [dostęp 2014-04-29]. (ukr.).
- ↑ Кернес склав присягу мера Харкова. grominfo.eu, 24 listopada 2010. [dostęp 2014-04-28]. (ukr.).
- ↑ Kharkiv Mayor Kernes died, time, place of funeral not determined yet, „Interfax-Ukraine” [dostęp 2020-12-17] (ang.).
- ↑ a b c d Shot Ukrainian mayor has ‘successful’ surgery in Israel, „Jewish News” [dostęp 2017-09-07] (ang.).
- ↑ a b c d e f g Официальный сайт Геннадия Кернеса: Биография [online], kernes.com.ua [dostęp 2017-09-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-12-18] .
- ↑ a b c d INTERIA.PL, MSW Ukrainy o zamachu na Kernesa: To mogli być separatyści [online] [dostęp 2017-09-07] (pol.).
- ↑ Kernes returns to Kharkiv, „Interfax-Ukraine” [dostęp 2017-09-07] .
- ↑ Mer Charkowa postrzelony w plecy. Ukraińscy lekarze walczą o jego życie (wideo), „gp24.pl” [dostęp 2017-09-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-07] (pol.).
- ↑ a b W Charkowie demonstranci opanowali siedzibę gubernatora, „PolskieRadio.pl” [dostęp 2017-09-07] .
- ↑ Геннадий Кернес [online], www.facebook.com [dostęp 2017-09-07] (pol.).
- ↑ Gennady Kernes [online], vk.com [dostęp 2017-09-07] .
- ↑ a b Кернес Геннадий Адольфович – мэр Харькова – биография – Городской Дозор [online], dozor.kharkov.ua [dostęp 2017-09-07] .
- ↑ У Геннадия Кернеса умер отец [online] [dostęp 2017-09-07] .
- ↑ Украина – Кернес Геннадий Адольфович – официальная биография мэра Харькова [online], daily.com.ua [dostęp 2017-09-07] .
- ↑ ТОП-20 самых влиятельных женщин Харькова (ФОТО) | Восточный Дозор [online], kharkov.dozor.ua [dostęp 2017-09-07] (ros.).
- ↑ ФОТОФАКТ. Жена Кернеса похвасталась спортивной фигурой [online], www.segodnya.ua [dostęp 2017-09-07] (ros.).
- ↑ Геннадий Кернес (@gepard59) • Zdjęcia i filmy na Instagramie [online], instagram.com [dostęp 2017-09-07] (pol.).
- ↑ Sergiy Bobok , In Ukraine’s second city, protesters at risk, „DAWN.COM”, 11 lutego 2014 [dostęp 2017-09-07] (ang.).
- ↑ Кернес Геннадий, „ЛІГА.Досье” [dostęp 2017-09-07] .
- ↑ Hulu LLC , Геннадий Адольфович Кернес – Биография. Официальный сайт Харьковского городского совета, городского головы, исполнительного комитета [online], www.city.kharkov.ua [dostęp 2017-09-07] (ros.).
- ↑ Кернеса подстрелили. Depo.ua, 28 kwietnia 2014. [dostęp 2022-03-30]. (ukr.).
- ↑ Кернес Геннадий Адольфович, РОССИЯ – Деловой квартал [online], www.dk.ru [dostęp 2017-09-07] (ros.).
- ↑ Геннадий Кернес (@GennadyKernes) | Twitter [online], twitter.com [dostęp 2017-09-07] (pol.).
- ↑ Кернес Геннадий Адольфович, „Kharkov.News”, 12 grudnia 2016 [dostęp 2017-09-07] (ros.).
- ↑ Геннадий Кернес находится в тяжелом состоянии, но продолжает бороться за жизнь [online], kernes.com.ua [dostęp 2017-09-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-07] .
- ↑ Указ Президента України №435/2012. president.gov.ua. [dostęp 2024-08-07]. (ukr.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona internetowa. kernes.com.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-24)].