Henry Ford II
.jpg) Henry Ford II w Holandii (marzec 1963) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 września 1987 |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | |
| Edukacja | |
| Rodzice |
Eleanor Clay Ford, |
| Małżeństwo |
Anne McDonnell |
| Dzieci |
3, w tym Edsel II |
| Krewni i powinowaci |
Henry Ford (dziadek) |
| Odznaczenia | |
| |
Henry Ford II, ps. HF2, Hank the Deuce (ur. 4 września 1917 w Detroit, zm. 29 września 1987 tamże) – amerykański przedsiębiorca pracujący w przemyśle samochodowym.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Detroit, w stanie Michigan jako najstarszy syn Eleanor Clay i Edsela Fordów. Miał trójkę rodzeństwa: Bensona, Williama i Josephine.
Uczęszczał do Uniwersytetu Yale. Ukończył The Hotchkiss School w 1936 roku[1].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Był żonaty trzykrotnie. Ożenił się po raz pierwszy z Anne McDonnell w 1940 roku, rozwiedli się w 1964. Para miała trójkę dzieci: Charlotte, Anne i Edsela II[2]. Następną jego żoną była Maria Cristina Vettore, którą poślubił w 1965 i rozwiódł się w 1976[3][4]. Pobrał się później z Kathleen DuRoss w 1980 roku, z którą miał dwie pasierbice: Deborah Guibord (z domu DuRoss) i Kimberly DuRoss.
Zmarł na zapalenie płuc w Detroit, w Henry Ford Hospital, w wieku 70 lat[5]. Po prywatnym pogrzebie w Christ Church Grosse Pointe, jego ciało zostało skremowane[5].
Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
W 1969 został odznaczony Prezydenckim Medalem Wolności przez polityka Partii Demokratycznej i 36. prezydenta USA Lyndona B. Johnsona[6].
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- The Ford 50th Anniversary Show (1953) – jako on sam – emitowany na CBS i NBC, nazywany „przełomem w telewizji” oraz „kamieniem milowym w kulturze lat 50. XX wieku”[7]
- Operacja Piorun (Thunderball, 1965) – jako Mężczyzna w kasynie w Nassau (niewymieniony w czołówce)
W kulturze popularnej[edytuj | edytuj kod]
Tracy Letts zagrał rolę Henry’ego Forda II w amerykańskim dramacie sportowym Le Mans ’66 (Ford v Ferrari, 2019)[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alumni Award: PREVIOUS RECIPIENTS [online], The Hotchkiss School [dostęp 2021-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2015-03-10] (ang.).
- ↑ Enid Nemy, Anne Ford Johnson, 76, Dies; Influenced Fashion and Arts, „The New York Times”, 31 marca 1996, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-05-24] (ang.).
- ↑ Robert Lacey, Ford, the men and the machine, Boston : Little, Brown, 1986, 101, ISBN 978-0-316-51166-7 [dostęp 2021-05-24].
- ↑ James A. Bridenstine (luty 1989). Edsel & Eleanor Ford House. Wayne State University Press. s. 101.
- ↑ a b Facebook i inni, 100 Close Relatives, Friends at Rites for Henry Ford II, Los Angeles Times, 2 października 1987 [dostęp 2021-05-24] (ang.).
- ↑ Matthew Hansen, Jaw-dropping $200m estate built by Henry Ford II sold [online], autocar.co.nz, 11 maja 2021 [dostęp 2021-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-24] (ang.).
- ↑ Ford’s 50th anniversary show was milestone of '50s culture, „Palm Beach Daily News”, Palm Beach, Florida, 26 grudnia 1993, s. 13 [dostęp 2021-05-24].
- ↑ Brent Lang, James Mangold to Direct Ford vs. Ferrari Film as ‘Logan’ Follow-Up (EXCLUSIVE) [online], Variety, 5 lutego 2018 [dostęp 2021-05-24] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Douglas Brinkley (2003). Wheels for the World: Henry Ford, His Company, and a Century of Progress. New York: Viking Press.
- Lacey, Robert (1986). Ford: The Men and the Machine. Boston: Little, Brown.
- Allan Nevins, Frank Ernest Hill (1962). Ford: Decline and Rebirth 1933–1962. New York: Scribners.
- Charles E. Sorensen, Samuel T. Williamson (1956). My Forty Years with Ford, New York, USA: Norton.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Henry Ford II w Find a Grave (ang.)
- Henry Ford II w bazie IMDb (ang.)
- Henry Ford II w bazie Filmweb
- Henry Ford II w bazie Notable Names Database (ang.)