Henryk Gruby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Gruby
Dane biograficzne
Data urodzenia

ok. 1055/1060

Data śmierci

1101

Ojciec

Otto II

Matka

Rycheza

Żona

Gertruda z Brunszwiku

Nagrobek Henryka Grubego w klasztorze Bursfelde

Henryk Gruby (ur. ok. 1055[1] lub 1060[2], zm. 1101[2]) – hrabia Rittgau i Eichsfeld od 1083, margrabia Fryzji od 1099.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Henryk był synem hrabiego Northeimu Ottona II i Rychezy, być może córki księcia Szwabii Ottona II[2]. Odziedziczone po ojcu ziemie uczyniły go jednym z najbardziej wpływowych władców saskich[3]. W 1086 dzięki małżeństwu poszerzył swoje władztwo o ziemie Brunonidów i hrabiów Katlenburga[1].

W 1077 stanął w wojnie domowej po stronie antykróla Rudolfa z Rheinfelden, a po jego śmierci w bitwie nad Elsterą wsparł kolejnego antykróla Hermana z Salm[4]. W 1086 Henryk i jego bracia zmienili strony, zostając stronnikami cesarza Henryka IV[3].

W 1090, po śmierci swojego szwagra Ekberta II, Henryk wysunął roszczenia do jego dziedzictwa we Fryzji. Ziemie te były jednak od 1089 pod zarządem biskupa Utrechtu Konrada. Dopiero po śmierci biskupa, w 1099, cesarz przekazał je we władanie Henrykowi[5].

Niekorzystna polityka gospodarcza Henryka we Fryzji (m.in. odebranie przywilejów miastu Stavoren) doprowadziła do spisku duchownych i mieszczan przeciw niemu. Gdy dostrzegł on zagrożenie, podjął próbę ucieczki łodzią, jednak został zaatakowany na morzu i zabity. Pochowano go 10 kwietnia 1101 w ufundowanym przez niego w 1093 klasztorze Bursfelde[1].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

W 1086 poślubił Gertrudę, córkę margrabiego Miśni Ekberta I i wdowę po hrabim Katlenburga Dytryku II. Ze związku pochodziło czworo dzieci:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Heinrich der Fette, Graf von Northeim. [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2020-05-09].
  2. a b c d Heinrich v.Northeim Graf v.Friesland. [w:] WW-Person [on-line]. [dostęp 2020-05-09]. (niem.).
  3. a b Lutz Fenske: Adelsopposition und kirchliche Reformbewegung im östlichen Sachsen. Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht, 1977, s. 147.
  4. Lutz Fenske: Adelsopposition und kirchliche Reformbewegung im östlichen Sachsen. Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht, 1977, s. 112.
  5. Hugo Jäkel: Die Grafen von Mittelfriesland aus dem Geschlechte König Ratbods. Gotha: 1895, s. 130.