Henryk Ptak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Ptak
Ilustracja
H. Ptak w 1939 r.
Data i miejsce urodzenia

15 lipca 1896
Wieliczka

Data i miejsce śmierci

29 sierpnia 1950
Kraków

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki w Krakowie

Rodzice

Jan i Antonina z d. Janczyk

Małżeństwo

Janina z d. Dembowska (1922)

Odznaczenia
Medal Waleczności (Austro-Węgry) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola

Henryk Ptak (ur. 15 lipca 1896 w Wieliczce, zm. 29 sierpnia 1950 w Krakowie)[1]polski poeta, uczestnik I wojny światowej, porucznik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 lipca 1896 jako siódmy z jedenaściorga dzieci wielickiego górnika Jana i Antoniny z d. Janczyk. W 1915 ukończył VI Gimnazjum w Podgórzu (matura wojenna 1918)[2].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Batalionu Strzelców Polnych Nr 13[3]. Ukończył szkołę oficerską w Opawie (1916). 1 lutego 1917 mianowany na stopień chorążego. Kilkukrotnie ciężko ranny: 7 września 1915, 6 czerwca 1916 i 29 lipca 1917[4]. W wyniku odniesionych ran jego prawa ręka pozostała bezwładna[4]. Awansowany na podporucznika rezerwy zestarszeństwem z 1 lutego 1918[5] i porucznika 1 kwietnia 1920. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V”[6].

Po wojnie studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1919–1922[2]. Działał w konspiracji w czasie II wojny światowej. W jego sklepie znajdowała się skrzynka kontaktowa[7]. Przyjaźnił się z Ludwikiem Skoczylasem i Antonim Waśkowskim. Zaangażowany w działalność charytatywną Towarzystwa pomocy im. św. Brata Alberta. Członek Związku Zawodowego Literatów Polskich.

W 1922 ożenił się z wdową po krakowskim kupcu Wilhelmie Ornatowskim – Janiną z d. Dembowską (1890–1946), z którą prowadził sklep z narzędziami lekarskimi przy ul. Mikołajskiej 10 w Krakowie. Żona jego została zamordowana podczas napadu na ich mieszkanie 28 stycznia 1946. Nie mieli dzieci.

Zmarł 29 sierpnia 1950 w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w grobowcu rodzinnym: pas 17, rząd zachodni, grób nr K103.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Tomy poezji
Inne

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Henryk Ptak [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-12-12].
  2. a b Mieczysław Barcik, Krzysztof Stopka, Corpus studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/51-1917/18., Kraków: Towarzystwo Wydawnicze "Historia Iagellonica", 2011, ISBN 978-83-62261-38-3, OCLC 803635123 [dostęp 2022-02-06] (pol.).
  3. a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 848.
  4. a b c d Henryk Ptak ↓.
  5. Ranglisten 1918 ↓, s. 386.
  6. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 330, 941.
  7. Sylwetki żołnierzy K – Pamięci konspiratorów krakowskiego Kedywu AK [online], www.kedyw.info [dostęp 2022-02-01].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Stanisław Loza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, OCLC 601744033 [dostęp 2021-12-12] (pol.).
  • Witold Zechenter. Henryk Ptak – zapomniani poeci Krakowa (12). „Słowo Powszechne”, 26-27 lutego 1960. 
  • Witold Zechenter. Poezja Krakowa. „Słowo Powszechne”. nr 142 (1010), 1969. 
  • Kraków – moje miasto. Spacerkiem po Krakowie. „Słowo. Dziennik katolicki”. nr 12, 2-4 lipca 1993. 
  • Henryk Ptak, Curriculum vitae, 1920