Hessonit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hessonit
Ilustracja
Granat hessonit z Asbestos, Quebec, Kanada
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

ortokrzemian wapnia, glinu i żelaza (Ca3Al2(SiO4)3)

Twardość w skali Mohsa

6,5–7,5

Przełam

nierówny

Łupliwość

niewyraźna, równoległa do ścian postaci

Układ krystalograficzny

regularny

Gęstość minerału

3,61 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

żółta, cynamonowo-brunatna

Rysa

bezbarwna

Połysk

szklisty lub tłusty

Inne

dyspersja: 0,024–0,028

Hessonit – rzadka odmiana grossularu. Inaczej zwany jest kamieniem cynamonowym, dawniej kanelem.

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Tworzy kryształy izomeryczne o postaci dwunastościanu rombowego lub dwudziestoczterościanu deltoidowego. Jest kruchy, przezroczysty.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Niemal wyłącznie występuje w skałach metamorficznych. Najczęściej spotykany w skarnach, rzadziej rodingitach. Niekiedy jest składnikiem piasków i żwirow.

Miejsca występowania: Sri Lanka – spotykany w piaskach i żwirach, Kanada – Asbestos, USA – Kalifornia, Meksyk, Brazylia, Madagaskar, Niemcy, Czechy.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

  • Kamień poszukiwany przez kolekcjonerów
  • stosowany dość często do wyrobu biżuterii już od czasów starożytnych.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kazimierz Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wyd. 3 poprawione i uzupełnione. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1982.
  • Michał Sachanbiński: Vademecum zbieracza kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1984. ISBN 83-220-0199-1.