Hienadź Ławicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hienadź Ławicki
Генадзь Міхайлавіч Лавіцкі
Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1942
Nowa Bielica, rejon sienneński

Data śmierci

18 września 2013

Przewodniczący Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego Republiki Białorusi
Okres

od 22 lutego 1994
do lipca 1994

Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Państwie Izrael
Okres

od 18 października 1995
do 21 stycznia 2004

Deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji
Okres

od 16 sierpnia 1990
do 9 stycznia 1996 (?)

Hienadź Ławicki
Генадзь Міхайлавіч Лавіцкі
generał porucznik generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1942
Nowa Bielica↗

Data śmierci

18 września 2013

Formacja

KGB
KGB Białorusi

Hienadź Michajławicz Ławicki (biał. Генадзь Міхайлавіч Лавіцкі, ros. Геннадий Михайлович Лавицкий, Giennadij Michajłowicz Ławicki; ur. 28 sierpnia 1942 w Nowej Bielicy w rejonie sienneńkim, zm. 18 września 2013) – radziecki i białoruski wojskowy, pracownik radzieckiego i białoruskiego KGB, w 1994 roku przewodniczący białoruskiego KGB; w latach 1990–1995 deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji; ambasador Republiki Białorusi w Izraelu; posiadał stopień wojskowy generała porucznika.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 28 sierpnia 1942 roku we wsi Nowobielica, w rejonie sienneńkim, na okupowanej przez III Rzeszę Białorusi. W latach 1959–1962 pracował jako robotnik poszukiwawczy w korytach rzek, następnie do 1966 roku służył w Armii Radzieckiej. W 1970 roku ukończył Witebski Instytut Pedagogiczny, a rok później Wyższe Kursy KGB przy Radzie Ministrów ZSRR. W latach 1970–1995 pracował w organach radzieckiego i białoruskiego KGB. Od 16 sierpnia 1990 roku[1] był deputowanym do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji[2]. W okresie od 22 lutego[3] do lipca 1994 roku pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego Republiki Białorusi[2]. 6 kwietnia tego samego roku został awansowany ze stopnia wojskowego generała majora na generała porucznika[4]. Od 18 października 1995[5] do 21 stycznia 2004 roku[6] był ambasadorem Republiki Białorusi w Izraelu[2]. Zmarł 18 września 2013 roku[7].

Hienadź Ławicki był żonaty, miał dwoje dzieci[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • osiem medali[2];
  • Gramota Pochwalna Rady Ministrów Republiki Białorusi (27 sierpnia 2002) – za aktywną, owocną pracę na rzecz realizacji polityki zagranicznej Republiki Białorusi, rozwój współpracy międzynarodowej i wzmocnienie autorytetu państwa na arenie międzynarodowej[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Н. Дементей: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 16 мая 1990 г. №5-XII. pravo.levonevsky.org, 1990-05-16. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-30)]. (ros.).
  2. ↑ a b c d e Kto… ↓, s. 163
  3. ↑ М. Гриб: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 22 февраля 1994 г. №2798-XII. bankzakonov.com, 1994-02-22. [dostęp 2016-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-20)]. (ros.).
  4. ↑ В. Кебич, Н. Кавко: Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 6 апреля 1994 г. №214. bankzakonov.com, 1994-04-06. [dostęp 2016-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-07)]. (ros.).
  5. ↑ А. Лукашэнка: Указ Прэзiдэнта Рэспублікі Беларусь ад 18 кастрычнiка 1995 г. №428. bankzakonov.com, 1995-10-18. [dostęp 2016-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-29)]. (biał.).
  6. ↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 21 января 2004 г. №22. bankzakonov.com, 2004-01-21. [dostęp 2016-06-03]. (ros.).
  7. ↑ Анна Снежкина: Ушел из жизни бывший председатель КГБ. 2013-09-19 opublikowany = gazetaby.com. [dostęp 2016-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-24)]. (ros.).
  8. ↑ Г. Навіцкі: Пастанова Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь ад 27 жнiўня 2002 г. №1156. bankzakonov.com, 2002-08-27. [dostęp 2016-06-03]. (biał.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hienadź_Ławicki&oldid=73665508”