Hino Motors

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Hino Motors
Hino Motors
Ilustracja
Siedziba fabryki
Forma prawna Spółka akcyjna
Data założenia 1942
Państwo  Japonia
Siedziba 3-1-1, Hinodai, Hino-shi
191-8660 Tokio
Branża motoryzacja
Produkty samochody ciężarowe i autobusy
Zatrudnienie 25 820 (2012)
35°40′27,9800″N 139°22′43,5000″E/35,674439 139,378750
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Hino Jidōsha K.K. (jap. 日野自動車株式会社 Hino Jidōsha Kabushiki-gaisha?, ang. Hino Motors, Ltd.) – japoński producent autobusów i samochodów ciężarowych, mający swoją siedzibę w stolicy Japonii, Tokio. Należy do Toyota Motor Corporation.

Historia i opis firmy[edytuj kod]

Początki firmy Hino Motors są trudne do określenia. Pierwsza informacja o początkach firmy Hino pochodzi z 1908 roku, kiedy to Kentarō Wakita założył w Tokio warsztat mający produkować samochodowe karoserie. Druga informacja wiąże się z założoną w 1920 r. „Tokyo Gas Industry Company”, później przekształconą w „Tokyo Gas and Electric Industry Company”. Jednak obie firmy przechodziły wielokrotne przeobrażenia, zmieniały nazwy i program produkcyjny. W latach 40. Kentarō Wakita produkował samoloty, po czym w 1945 r. powrócił do produkcji nadwozi samochodowych jako „Kinsan Industries”[1].

W latach wojny stworzona została także pierwsza ciężarówka – TG-E. Z kolei „Electric Industry Company” pod nazwą „Diesel Motor Industry Company” od 1941 roku produkowało silniki, a rok później przekształciło się w Hino Heavy Industry Company. Firma ta produkowała ciężarówki, ciągniki, autobusy i silniki wysokoprężne.

Firma Kentarō Wakity porozumiała się z Hino Heavy Industry Company i w latach 50. powstał pierwszy wspólny produkt – 13,5 tonowa wywrotka. W 1953 r. na licencji Renaulta rozpoczął się montaż modelu 4CV. W 1964 r. na rynku pojawiła się 3,5 tonowa ciężarówka o nowej konstrukcji - Hino Ranger.

W 1961 model samochodu osobowego Hino Contessa zaprojektował dla firmy Giovanni Michelotti[2].

Nawiązana została następnie współpraca z koncernem Toyota. Powstała wspólna sieć sprzedaży, firma Hino udostępniła także taśmę montażową dla modelu Hilux. W 1969 roku do produkcji wszedł Hino Ranger KL, ciężarówka o ładowności 4,5 tony. W 1974 r. w fabryce Hino powstała pierwsza japońska ciężarówka z napędem 8x4. W tym samym czasie firma Hino weszła na rynek europejski. W połowie lat 70. Hino uruchomiła dwie montownie w Malezji i Arabii Saudyjskiej. W latach 80. uruchomiony został program produkcji ciężkich ciężarówek Super Dolphin. W tym samym czasie rozwijał się montaż autobusów. 8 maja 1982 r. Hino święcił zejście z taśmy milionowego pojazdu. Nowa rodzina ciężarówek otrzymała nazwę „Econo line”. Filie Hino powstały także w Stanach Zjednoczonych, w Kanadzie i na Tajwanie. W 1989 r. na rynek trafiła ciężarówka średniej ładowności – Cruising Ranger oraz ciężki samochód ciężarowy - Profia.

W 1991 r. Hino jako pierwszy japoński producent ciężarówek zdecydował się na udział w rajdzie Paryż-Dakar. Sześć lat później ciężarówki Hino zajmowały trzy pierwsze miejsca w swojej klasie. Dalszy rozwój obejmował uruchomienie montowni w Australii oraz w Chinach[1].

Dziś Hino wytwarza 17 modeli o różnej ładowności. Ciężarówki średniej klasy FB2W, FC2W i GH3W wyposażane są w silniki Diesla z bezpośrednim wtryskiem o mocy 88 - 177 KM. Klasa ciężka to modele ZY i FY27 z napędem 8x4 oraz wielki Hino F66 o ładowności 18 ton. Auta te wyposażone są w silniki V-8 TD o mocy 265 KM. Produkowane są także ciągniki SG3M 4x2 i SS635 6x4 przeznaczone do pojazdów o masie całkowitej do 50 ton. Modele te wytwarzane są także w wersjach specjalnych jako wywrotki, cysterny i betoniarki. Hino Motors produkuje także autobusy[1].

Modele[edytuj kod]

ciężarówki:

autobusy:

Galeria[edytuj kod]

  • Hino 4CV, produkowany na licencji Renault

  • Hino Contessa 1300

  • Hino Contessa 900

  • Hino Profia Super Dolphin

  • Hino Ranger

  • Hino Dutro

  • Hino Ranger przeznaczony na rajd Paryż-Dakar

  • Hino RK

  • Hino RN

  • Hino S'elega II

Przypisy

  1. ↑ a b c Dobiesław Wieliński: Trucki z wyspy Hondo (pol.).
  2. ↑ Japońskie klasyki #09: Hino Contessa 1300 (PD)], staryjaponiec - japońska motoryzacja, 12.04.2014 [dostęp: 10.04.2016]

Linki zewnętrzne[edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hino_Motors&oldid=46086098”