Hiperproteinemia
Hiperproteinemia – stan zwiększonego stężenia białka całkowitego w osoczu krwi, czyli stężenie ponad 80 g/l. Praktycznie nie spotyka się hiperproteinemii związanej ze zwiększoną syntezą albumin, tylko ze zwiększoną syntezą immunoglobulin - hipergammaglobulinemię.
Hipergammaglobulinemia[edytuj | edytuj kod]
hipergammaglobulinemia | |
Klasyfikacje | |
ICD-10 |
D89.0 |
---|---|
ICD-10 |
D89.2 |
Wyróżnia się 2 typy hipergammaglobulinemii.
Hipergammaglobulinemia monoklonalna[edytuj | edytuj kod]
Gdy następuje wzrost syntezy tylko jednej klasy immunoglobulin. Występuje w stanach chorobowych:
- nowotwory układu chłonnego, np. szpiczak mnogi
- choroba łańcuchów ciężkich immunoglobulin
- makroglobulinemia Waldenströma
Hipergammaglobulinemia poliklonalna[edytuj | edytuj kod]
Gdy następuje wzrost syntezy wielu klas immunoglobulin. Występuje w stanach chorobowych:
- ostre i przewlekłe stany zapalne
- przewlekłe choroby wątroby - marskość wątroby
- choroba autoimmunizacyjna
- choroby pasożytnicze
- sarkoidoza
- AIDS
Hiperproteinemia może wystąpić także wskutek odwodnienia organizmu.
Stanem przeciwnym do hiperproteinemii jest hipoproteinemia (niedobiałczenie krwi) – zbyt niski poziom białek we krwi[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ hipoproteinemia, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2015-02-24] .
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Biochemia. Skrypt dla studentów wydziału lekarskiego. Jan Gmiński (red.). Mysłowice: Ewitar, 2003. ISBN 83-914901-0-6.
- Choroby wewnętrzne. Andrzej Szczeklik (red.).