Hiperproteinemia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Hiperproteinemia – stan zwiększonego stężenia białka całkowitego w osoczu krwi, czyli stężenie ponad 80 g/l. Praktycznie nie spotyka się hiperproteinemii związanej ze zwiększoną syntezą albumin, tylko ze zwiększoną syntezą immunoglobulin - hipergammaglobulinemię.

Hipergammaglobulinemia[edytuj | edytuj kod]

Hipergammaglobulinemia
hipergammaglobulinemia
Klasyfikacje
ICD-10

D89.0
Hipergammaglobulinemia poliklonalna

ICD-10

D89.2
Hipergammaglobulinemia, nie sklasyfikowana

Wyróżnia się 2 typy hipergammaglobulinemii.

Hipergammaglobulinemia monoklonalna[edytuj | edytuj kod]

Gdy następuje wzrost syntezy tylko jednej klasy immunoglobulin. Występuje w stanach chorobowych:

Hipergammaglobulinemia poliklonalna[edytuj | edytuj kod]

Gdy następuje wzrost syntezy wielu klas immunoglobulin. Występuje w stanach chorobowych:

Hiperproteinemia może wystąpić także wskutek odwodnienia organizmu.

Stanem przeciwnym do hiperproteinemii jest hipoproteinemia (niedobiałczenie krwi) – zbyt niski poziom białek we krwi[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. hipoproteinemia, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2015-02-24].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]