Hołowczyce (rejon narowelski)
51°43′09″N 29°19′58″E/51,719167 29,332778| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet |
Hołowczyce |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 2355 |
| Kod pocztowy |
247816 |
Położenie na mapie obwodu homelskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 51°43′09″N 29°19′58″E/51,719167 29,332778
| |
Hołowczyce (błr. Галоўчыцы, ros. Головчицы) – wieś na Białorusi, w rejonie narowelskim obwodu homelskiego, około 14 km na południowy zachód od Narowli.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dobra Hołowczyc (obejmujące 4 wsie) należały od 1764 roku do rodziny Oskierków herbu Murdelio (później Oskierka). Rodzina ta straciła Hołowczyce w ramach represji po insurekcji kościuszkowskiej. Otrzymał je rosyjski generał Jakob Sievers. W 1825 roku majątek ten został odkupiony przez Polaka Stanisława Horwatta. Po jego śmierci majątek odziedziczył jego bratanek Maurycy, a ostatnim właścicielem Hołowczyc był syn Maurycego Stanisław Horwatt[2][3].
Wieś szlachecka położona była w końcu XVIII wieku w powiecie mozyrskim województwa mińskiego[4].
Hołowczyce stały się częścią Imperium Rosyjskiego w 1793 roku w wyniku II rozbioru Polski. Od 1917 roku – na terenie ZSRR, od 1991 roku – na Białorusi.
W latach 20. XX wieku urządzono tu sowchoz, później – kołchozy.
Dawne zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Oskierkowie w drugiej połowie XVIII wieku wybudowali tu wielki, drewniany dwór klasycystyczny z kolumnowym portykiem. Po dworze do 1917 roku pozostały jedynie podobnie wyglądające oficyny, ponieważ dwór został rozebrany w połowie XIX wieku, a na jego miejscu Horwattowie zbudowali pałac.
- Wielki, murowany, piętrowy, jedenastoosiowy pałac o białych elewacjach był zbudowany na planie prostokąta i miał układ dwutraktowy. W centralnej części pałacu znajdował się „wielki salon” umeblowany w stylu Ludwika Filipa. W rogu stał fortepian Bechsteina. W pałacu istniała również katolicka kaplica, w której kapelanem był ks. Ferdynand Sęczykowski, tak smutnie zapisany potem w historji, jako apostata upadły[5].
- Wokół pałacu znajdował się park w stylu angielskim (z elementami założenia regularnego) o powierzchni około 20 hektarów.
- W odległości około 500 m od pałacu, przy trasie z Narowli do Mozyrza znajdowała się główna klasycystyczna brama wjazdowa dla powozów, z dwiema furtami po bokach dla pieszych[3].
Majątek w Hołowczycach został opisany w 1. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu homelskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Hołowczyce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 108.
- ↑ a b c Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 1: Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 69–72, ISBN 83-04-03713-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 121.
- ↑ Napoleon Rouba (zebrał i opracował): Przewodnik po Litwie i Białejrusi. Wilno: Wydawnictwa „Kurjera Litewskiego”, s. 71–72.