Hypholoma subericaeum
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Gromada | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Hypholoma subericaeum |
Nazwa systematyczna | |
Hypholoma subericaeum (Fr.) Kühner Bull. trimest. Soc. mycol. Fr. 52: 27 (1936) |
Hypholoma subericaeum (Fr.) Kühner – gatunek grzybów z rodziny pierścieniakowatych (Strophariaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Strophariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1884 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus subericaeus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1936 r. Robert Kühner[1].
Niektóre synonimy naukowe[2]:
- Agaricus subericaeus Fr. 1884
- Geophila subericaea (Fr.) Kühner & Romagn. 1953
- Naematoloma subericaeum (Fr.) Singer 1951
- Psilocybe subericaea (Fr.) Sacc. 1887
Władysław Wojewoda w 2003 r. zaproponował polską nazwę łysiczka ochrowopłowa ale dla naukowej nazwy Psilocybe subericaea[3]. Według Index Fungorum gatunek ten należy jednak do rodzaju Hypholoma (maślanka), nazwa polska jest więc niespójna z nazwą naukową.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Średnicy 0,8–4 cm, żółtawoochrowy, czerwono- lub oliwkowobrązowawy, higrofaniczny, podczas wysychania blaknący, półkulisty do lekko wypukłego. Skóra naga, niemazista, w bardzo wilgotnych stanowiskach z kryształkowatymi wydzielinami, po rozpostarciu bez śladów osłony. Brzeg tylko na starość prześwitująco żłobkowany[4].
Białawy do miodowożółtawego, bliżej podstawy brązowawy, prawie nagi, tylko u góry delikatnie kosmkowaty[4].
Zapach trochę ziemisto-stęchły. Smak łagodny[4].
Bladoszarożółtawe, później fioletowobrązowe[4].
Zarodniki o średnicy 7,5–9,5 × 4,5–5,5 µm[4].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Rośnie od września do listopada; w wilgotnych lasach liściastych, na glebach torfiastych i mulistych, na brzegach stawów i strumieni; rzadka.
Gatunki podobne
[edytuj | edytuj kod]Bardzo podobna jest maślanka żłobkowana (Hypholoma ericaeoides), lecz za pomocą mikroskopu można ją odróżnić po większych zarodnikach[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2013-09-15] .
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2013-11-12] .
- ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1 .
- ↑ a b c d e f E. Gerhardt , Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik, Warszawa: Klub dla Ciebie - Bauer-Weltbild Media, 2006, ISBN 83-7404-513-2 .