I-8

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
I-8
Ilustracja
I-8
Klasa

okręt podwodny

Typ

J3

Historia
Wodowanie

20 lipca 1936

 Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Wejście do służby

1938

Zatopiony

31 marca 1945

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


2525 t
3583 t

Długość

109,3 m

Szerokość

9,1 m

Zanurzenie testowe

100 m

Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


23 węzły
8 węzłów

I-8 (nazwa kodowa U-Flieder) – japoński okręt podwodny typu J3[1]. I-8 dowodzony przez Shinji Uchino spotkał się 20 lipca 1943 r. na morzu z niemieckim okrętem podwodnym U-161. Na I-8 przekazano urządzenie Wanze, pilota, obsadę radiostacji, wskazówki co do trasy i współrzędne geograficzne miejsca, gdzie miały nad nim otoczyć opiekę Ju 88 i niszczyciele. I-8 wszedł do Lorient 8 IX, przekazał 50-osobową załogę dla U-1224, który dalej miał służyć jako RO-501. Następnie wpłynął do bazy Brest 31 sierpnia 1943 r. Celem misji była wymiana strategicznych materiałów i osiągnięć między państwami Osi.

Jednostka została zatopiona 31 marca 1945 roku wraz z całą załogą 65 mil na południowy wschód od Okinawy przez amerykański niszczyciel USS „Morrison”[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b I-8 (+1945). wrecksite.eu. (ang.).
  2. Stille 2015 ↓, s. 341.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mark E. Stille: Marynarka Wojenna Cesarstwa Japonii w wojnie na Pacyfiku. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2015. ISBN 978-83-7976-319-1.