Ignacio Padilla
Ignacio Padilla (ur. 7 listopada 1968 w Meksyku, zm. 20 sierpnia 2016[1]) – meksykański pisarz, dziennikarz i eseista.
Debiutował pod koniec lat 80. zbiorem opowiadań Subterráneos. Pierwszą powieść wydał w 1994. Przez pewien czas był redaktorem naczelnym Playboya, w latach 2001–2003 był attaché londyńskiej ambasady Meksyku. Pracował jako wykładowca uniwersytecki. Należał do grupy literackiej Generación del crack. Jego utwory były wielokrotnie nagradzane, np. wydany w Polsce Amphitryon zdobył Premio Primavera de Novela.
Tytuł powieści nawiązuje do mitu o Amfitrionie, a jej akcja rozgrywa się w Europie w pierwszej połowie XX wieku – kluczowe wydarzenia mają za tło I i II wojnę światową. Bohaterami są ludzie tracący swą tożsamość w wyniku partii szachów. Uczestnikiem jednej z takich transakcji staje się nazistowski zbrodniarz Adolf Eichmann. W prozie Padilli zauważalny jest wpływ Jorge Luisa Borgesa.
Powieści
[edytuj | edytuj kod]- El año de los gatos amurallados (1994)
- Las tormentas del mar embotellado (1994)
- La catedral de los ahogados (1995)
- Si volviesen sus majestades (1996)
- Los funerales de Alcaraván (1999)
- Amphitryon (2000)
- Espiral de artillería (2003)
- La gruta del Toscano (2006)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mexican writer Ignacio Padilla dies in car accident. indianexpress.com, 2016-08-21. [dostęp 2016-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-21)]. (ang.).
- ISNI: 0000000109388070
- VIAF: 117077448
- LCCN: no94043201
- GND: 133307824
- LIBRIS: nl03bv2603pbf2g
- BnF: 137451394
- SUDOC: 058992782
- NKC: jo2006346349
- BNE: XX1491114
- NTA: 198029241
- PLWABN: 9810551553605606
- NUKAT: n2004252986
- J9U: 987007266224505171
- PTBNP: 1019305
- CANTIC: a11813143
- CONOR: 31497059
- ΕΒΕ: 275148
- KRNLK: KAC200611156