Ingela Strandberg
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki | |
| Nagrody | |
|
Dobloug Prize (2009) | |
Ingela Strandberg (ur. 26 lutego 1944 w Grimeton[1]) – szwedzka autorka wierszy, książek dla dzieci, powieści, scenariuszy oraz tłumaczka, dziennikarka i muzyczka. Zdobyła rozgłos dzięki swojej powieści zatytułowanej Mannen som trodde att han var Fritiof Andersson (Mężczyzna, który sądził, że był Fritiofem Anderssonem) w 1983 roku[2].
Biografia[edytuj | edytuj kod]
Urodzona w Grimeton niedaleko Varberg w regionie Halland na południu Szwecji. Karierę literacką rozpoczęła w 1974 roku, skupiając się początkowo na poezji, która w późniejszym czasie doczekała się tłumaczeń na języki angielski oraz francuski. Jej ostatnią publikacją jest Den stora tystnaden vid Sirius nos (Wielka cisza nosa Syriusza) wydana w 2014 roku. Strandberg wykazuje również zainteresowanie muzyką. W 2000 roku wydała płytę Låt dom aldrig ta dig (Nigdy nie pozwól im Cię zabrać)[potrzebny przypis]. Poza tym stworzyła w 1993 roku scenariusz do filmu telewizyjnego Błyszczące futro i mocne łapy[3].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
W 2009 roku Strandberg otrzymała Nagrodę Doblouga[4], a w grudniu 2014 roku Nagrodę Bellmana za wkład w rozwój szwedzkiej poezji przyznawaną przez Akademię Szwedzką.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ omingela [online], www.ingelastrandberg.se [dostęp 2018-05-23] (szw.).
- ↑ Strandberg, Ingela - Nordic Women's Literature, „Nordic Women's Literature” [dostęp 2018-05-23] (duń.).
- ↑ Blank päls och starka tassar (TV Movie 1993) [online], IMDB [dostęp 2018-05-23] (ang.).
- ↑ Doblougprisen [online], Store norske leksikon, 1 czerwca 2017 [dostęp 2018-05-23] (norw.).