Ingo Schulze

Ingo Schulze
Data i miejsce urodzenia	15 grudnia 1962 ; Drezno
Narodowość	niemiecka
Język	niemiecki
Alma Mater	Uniwersytet w Jenie
Dziedzina sztuki	literatura
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ingo Schulze (ur. 15 grudnia 1962 w Dreźnie) – niemiecki pisarz.

Syn profesora fizyki i lekarki. Po rozwodzie rodziców wychowywała go matka. W latach 1983–1988 studiował filologię klasyczną oraz germanistykę na Uniwersytecie w Jenie^[1]. Przez dwa lata, od września 1988, do lutego 1990, pracował w teatrze w Altenburgu^[1]. W roku 1993 sześć miesięcy spędził w Petersburgu, gdzie założył pierwszą darmową gazetę z ogłoszeniami^[1]. Od września 1993 mieszka w Berlinie^[1].

Za swoją twórczość otrzymał wiele nagród literackich. Jego książki zostały przetłumaczone na 20 języków.

Dzieła

33 Augenblicke des Glücks, 1995 (wyd. pol. 2003, 33 mgnienia szczęścia: pamiętnik znaleziony w drodze do Petersburga)
Simple Storys, 1998
Der Brief meiner Wirtin, 2000
Von Nasen, Faxen und Ariadnefäden, 2000
Mr. Neitherkorn und das Schicksal, 2001
Würde ich nicht lesen, würde ich auch nicht schreiben, 2002
Neue Leben, 2005
Handy. Dreizehn Storys in alter Manier, 2007.
Adam und Evelyn, 2008.
Eine, zwei, noch eine Geschichte/n, 2010

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Ingo Schulze – Autorenlexikon – Literaturport.de [online], www.literaturport.de [dostęp 2018-12-18] (niem.).

[:0-1] Ingo Schulze – Autorenlexikon – Literaturport.de [online], www.literaturport.de [dostęp 2018-12-18] (niem.).

[1]