Ireneusz Pięta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ireneusz Pięta
Data i miejsce urodzenia

2 czerwca 1941
Tomiczki

Data i miejsce śmierci

21 maja 2023
Puszczykowo

Poseł na Sejm kontraktowy
Okres

od 18 czerwca 1989
do 25 listopada 1991

Przynależność polityczna

Obywatelski Klub Parlamentarny

Ireneusz Pięta (ur. 2 czerwca 1941 w Tomiczkach, zm. 21 maja 2023[1] w Puszczykowie[2]) – polski rolnik i polityk, poseł na Sejm X kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława i Stanisławy[2]. Absolwent kursów rachunkowości i księgowości (1965) oraz przysposobienia rolniczego (1968). Był m.in. konduktorem i magazynierem, od początku lat 70. do połowy lat 90. prowadził własne gospodarstwo rolne w Jeziorkach. W latach 1965–1979 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Na początku lat 80. zaangażował się w działalność „Solidarności Wiejskiej” i następnie NSZZ Rolników Indywidualnych „Solidarność”[3]. Współpracował m.in. z Honoriuszem Kowalczykiem, w stanie wojennym organizował pomoc dla represjonowanych. Był także członkiem rady nadzorczej spółdzielni mleczarskiej.

W 1989 uzyskał mandat posła na Sejm X kadencji z okręgu Poznań-Grunwald jako kandydat bezpartyjny z poparciem Komitetu Obywatelskiego. Pracował w Komisji Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Komisji Nadzwyczajnej do zbadania sprawy importu alkoholi, a także w Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw związanych ze stabilizacją gospodarczą oraz zmianami systemowymi. Należał do Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, a w jego ramach do Koła Chrześcijańskich Demokratów. Nie ubiegał się o reelekcję, rezygnując z działalności politycznej. Od 1993 prowadził prywatną stację paliw[3][4]. W 2004 przeszedł na emeryturę[3]. Został pochowany w Tomicach[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Nekrolog. osinski-buk.pl, maj 2023. [dostęp 2023-05-26].
  2. a b Ireneusz Pięta. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2023-06-21].
  3. a b c Karolina Bittner: Ireneusz Pięta. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2023-05-25].
  4. Siódemka po przejściach. „Głos Wielkopolski”, 2 czerwca 2006. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]