Jeziorki (powiat poznański)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jeziorki
wieś
Ilustracja
Kościół pw. św. Teresy w Jeziorkach
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

poznański

Gmina

Stęszew

Liczba ludności (2000)

497[2]

Strefa numeracyjna

61

Kod pocztowy

62-072[3]

Tablice rejestracyjne

PZ, POZ

SIMC

0595000

Położenie na mapie gminy Stęszew
Mapa konturowa gminy Stęszew, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Jeziorki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Jeziorki”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Jeziorki”
Położenie na mapie powiatu poznańskiego
Mapa konturowa powiatu poznańskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Jeziorki”
Ziemia52°18′51″N 16°35′30″E/52,314167 16,591667[1]
Jeziorki pałac Tiedemanna

Jeziorkiwieś w Polsce położona na Pojezierzu Poznańskim w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Stęszew.

Wieś duchowna, własność Klasztoru Jezuitów w Poznaniu pod koniec XVI wieku leżała w powiecie poznańskim województwa poznańskiego[4]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa poznańskiego.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Jeziorki leżą na Pojezierzu Poznańskim, w niemal bezleśnej okolicy, ok. 1,5 km na południe od drogi wojewódzkiej nr 306 (Stęszew-Lipnica)[5].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy źródła historyczne wymieniają Jeziorki w 1387, wspominając o Johanne de Yesszorka[6]. Od XV wieku miejscowość stanowiła rodzinne gniazdo rodu Jeziorkowskich, a w poł. XIX wieku przeszła w ręce rodzin Moszczeńskich i Sulerzyskich[6]. Pod koniec XIX wieku przejął ją Heinrich von Tiedemann, jeden z założycieli Hakaty[6]. W okresie międzywojennym majątkim zarządzał Stefan Dąbrowski, który m.in. zbudował w 1937 młyn[6][7].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

W miejscowości znajduje się zabytkowy pałac wraz z zabudowaniami folwarcznymi, z II poł. XIX wieku, w którym mieści się szkoła[6][7][8][9].

Pałac został wybudowany w 1881r. dla Heinricha Tiedemanna, ówczesnego właściciela majątku.

W rejestrze zabytków znajduje się także park o pow. 12,65 ha pochodzący z przełomu XVIII i XIX wieku, z pozostałościami dawnego ogrodu w stylu włosko-francuskim[6][8][9]. W parku znajdują się m.in. stawy, kamienny mostek, kopiec i figura Matki Boskiej[6].

W latach 1896-1897 Heinrich Tiedemann ufundował ewangelicki kościół, zbudowany w stylu neoromańskim z czerwonej cegły i głazów narzutowych, z zachowanym oryginalnym wyposażeniem[6][7][9]. Od 1935 pełni rolę świątyni katolickiej[7].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 46582
  2. Syntetyczna charakterystyka gminy. s. 33. [dostęp 2013-07-06]. (pol.).
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 407 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Atlas historyczny Polski. Wielkopolska w drugiej połowie XVI wieku. Część II. Komentarz. Indeksy, Warszawa 2017, s. 248.
  5. Alicja Dziewulska, Lucyna Gorczyńska: Kościan N-33-141/142: mapa topograficzna Polski. Wydanie turystyczne. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne, 1997. ISBN 83-7135-149-6.
  6. a b c d e f g h Paweł Anders: 700-lecie m. Buk. XXXVIII Ogólnopolski Rajd Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Poznań: Centralny Ośrodek Informacji Turystycznej. Oddział w Poznaniu, 1989.
  7. a b c d Grażyna Sielicka: Jeziorki - moje miejsce na ziemi. Próba rekonstrukcji dziejów wsi od XIV w. do 1945. [dostęp 2013-07-06]. (pol.).
  8. a b Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków na terenie województwa wielkopolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 191. [dostęp 2013-07-06].
  9. a b c Alicja Dziewulska, Jan Maj: Kościan N-33-141/142: mapa topograficzna Polski. Wydanie turystyczne (część krajoznawcza). Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne, 1997. ISBN 83-7135-149-6.