Iwanówka (polana)
Iwanówka – polana reglowa w Tatrach Zachodnich. Znajduje się u wylotu Doliny Iwaniackiej do Doliny Starorobociańskiej. Położona jest na wysokości 1100–1140 m n.p.m., na północnych stokach Doliny Iwaniackiej[1]. Dawniej była częścią samodzielnej hali Iwanówka[2].
Nazwa polany pochodzi od nazwiska Iwan, które spotykane jest na Podhalu już od początku XVII w. Około 1700 r. ród Iwanów nabył tę polanę od Dudów z Międzyczerwiennego przez zastaw konia (równowartość 50 zł). Polana zajmuje dość żyzne ziemie naniesione przez Iwaniacki Potok. Dawniej stały na niej szałasy[3]. W wyniku zaprzestania jej pasterskiego użytkowania polana w większości zarosła lasem. W 1955 miała powierzchnię ok. 8 ha, ale w 2004 w wyniku zarośnięcia jej powierzchnia zmniejszyła się o ok. 80% i polana nadal zarasta[4].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
z Doliny Chochołowskiej. Początkowo biegnie razem z czarnym, na Iwanówce oddziela się od niego i prowadzi przez Iwaniacką Przełęcz do schroniska na Hali Ornak. Czas przejścia: 2:20 h, z powrotem 2:25 h
z Doliny Chochołowskiej, zaczynający się przy leśniczówce i prowadzący całą Doliną Starorobociańską przez Starorobociańską Polanę i Starorobociańską Rówień aż do Siwej Przełęczy. Czas przejścia: 2:30 h, ↓ 2 h[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1: 25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, październik 2009, ISBN 83-87873-36-5.
- ↑ Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- ↑ Józef Nyka, Tatry Słowackie. Przewodnik, wyd. 2, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 1998, ISBN 83-901580-8-6.
- ↑ Marcin Bukowski, Dynamika zarastania polan tatrzańskich, M. Guzik (red.), Zakopane: Wydawnictwa Tatrzańskiego Parku Narodowego, 2009, ISBN 978-83-61788-08-9.