Iwaniacka Przełęcz
| ||
 Widok z Grzesia na Iwaniacką Przełęcz, ponad przełęczą widoczny Ciemniak | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Wysokość | 1459 m n.p.m. | |
| Pasmo | Tatry, Karpaty | |
| Sąsiednie szczyty | Kominiarski Wierch, Suchy Wierch Ornaczański | |
Położenie na mapie Tatr   Iwaniacka Przełęcz | ||
 49°13′55,9″N 19°50′10,3″E/49,232194 19,836194
| ||
Iwaniacka Przełęcz, Iwanicka Przełęcz (1459[1] lub 1457[2] m), dawniej też Iwanowska Przełęcz[3] – przełęcz w Tatrach Zachodnich pomiędzy Kominiarskim Wierchem (1829 m) i Suchym Wierchem Ornaczańskim (1823 m) w grzbiecie Ornaku. Wschodnie stoki poniżej przełęczy to Dolinka Iwanowska, stoki zachodnie to Dolina Iwaniacka. Na przełęczy znajduje się niewielka polana[4]. W widocznej z polany Smytniańskiej Grani widoczne są liczne turnie i skały[2].
Iwaniacka Przełęcz znajduje się dokładnie na linii łączącej 3 głębokie przełęcze: Bobrowiecką Przełęcz (po drugiej stronie Doliny Chochołowskiej), Iwaniacką i Tomanową Przełęcz (po drugiej stronie Doliny Kościeliskiej). Jest to rozległe, silnie wgłębione siodło zbudowane z miękkich łupków i dolomitów, pochodzących z dolnego triasu. Dawniej rozciągały się z niej rozległe widoki na Dolinę Tomanową, Ciemniaka, Smreczyński Wierch, Kamienistą i bardzo bliskie stąd południowe stoki Kominiarskiego Wierchu. W wyniku zarastania lasem widoki stają się coraz bardziej ograniczone. Nazwa przełęczy pochodzi od położonej na zachodnich zboczach polany Iwanówka[5].
Iwaniacka Przełęcz stanowi najpraktyczniejsze połączenie pomiędzy Doliną Kościeliską i Doliną Chochołowską[1]. Podejście na przełęcz od schroniska na Hali Ornak trwa 1:15 h, od Doliny Chochołowskiej 1:20 h[4].
Na stoku Ornaku, nieco poniżej Iwaniackiej Przełęczy występuje roślina bagno zwyczajne, na niżu Polski gatunek pospolity, ale w Karpatach rzadki[6].
W XIX wieku poniżej przełęczy eksploatowano panabaz (rudę) zawierającą miedź, a następnie rudę żelaza[3].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– żółty szlak ze schroniska PTTK na Hali Ornak Iwanowską Dolinką na przełęcz i dalej Doliną Iwaniacką do leśniczówki w Dolinie Chochołowskiej.
- Czas przejścia ze schroniska na przełęcz: 1:15 h, ↓ 50 min
- Czas przejścia z przełęczy do leśniczówki: 1:10 h, ↑ 1:30 h
– zielony grzbietem Ornaku na Siwą Przełęcz i przełęcz Liliowy Karb. Czas przejścia: 2:20 h, z powrotem 1:55 h[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, s. 440. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 98. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ a b Wojciech Szatkowski Na Bistro!, N.p.m. grudzień 2016
- ↑ a b Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-36-5.
- ↑ Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000. Warszawa: ExpressMap Polska, 2005. ISBN 83-88112-35-X.