Iwan Borzow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwan Borzow
Ива́н Ива́нович Борзо́в
Ilustracja
marszałek lotnictwa marszałek lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

21 października 1915
Staroworowo

Data i miejsce śmierci

7 czerwca 1974
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1935–1974

Siły zbrojne

Wojskowe Siły Powietrzne
Siły Powietrzne Marynarki Wojennej ZSRR

Stanowiska

dowódca lotnictwa Marynarki Wojennej ZSRR

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Uszakowa II klasy (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za obronę Leningradu” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal „W upamiętnieniu 250-lecia Leningradu” (ZSRR)

Iwan Iwanowicz Borzow (ros. Ива́н Ива́нович Борзо́в, ur. 8 października?/21 października 1915 we wsi Staroworowo w guberni moskiewskiej, zm. 7 czerwca 1974 w Moskwie) – radziecki pilot i dowódca wojskowy, marszałek lotnictwa (1972), Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1935 w Armii Czerwonej, 1936 ukończył szkołę lotniczą im. Stalina w Jejsku, służył w Siłach Powietrznych Floty Czarnomorskiej, od grudnia 1938 starszy pilot, od marca 1939 w Siłach Powietrznych Floty Oceanu Spokojnego. Pod koniec 1939 wysłany nad Morze Bałtyckie i skierowany na front wojny sowiecko-fińskiej, podczas której wykonał 25 lotów bojowych, za co został odznaczony. Od maja 1940 dowódca klucza w 1 pułku minersko-torpedowym Sił Powietrznych Floty Bałtyckiej.

Od czerwca 1941 uczestnik walk na froncie z Niemcami, zastępca dowódcy eskadry 1 pułku minersko-torpedowego Sił Powietrznych Floty Bałtyckiej. Wykazał się męstwem, jednak w sierpniu 1941, by wykazać dowództwu umiejętności pilotażu, samowolnie uruchomił Iła-16 znajdującego się w warsztacie naprawczym i wykonywał na nim figury akrobacyjne, ponieważ jednak zbiornik paliwa był prawie pusty, samolot wkrótce po starcie spadł na ziemię; za ten czyn Iwan Borzow został zdegradowany i skazany w Leningradzie na 10 lat więzienia w zawieszeniu do końca wojny „za naruszenie wojskowej dyscypliny, co spowodowało katastrofę samolotu”. We wrześniu 1941 został zestrzelony nad terytorium wroga podczas bombardowania stacji. Za bohaterstwo w 1942 mianowany dowódcą eskadry, od stycznia 1943 inspektor ds. techniki pilotażu 8 Brygady Lotniczej, od września 1943 dowódca pułku. Od 1942 w WKP(b). Wyróżnił się podczas walk o przełamanie blokady Leningradu i operacji leningradzko-nowogrodzkiej. Do lipca 1944 wykonał 147 lotów bojowych. Dowodzony przez niego pułk zatopił 85 transporty, 1 niszczyciela, 4 okręty podwodne, 4 cysterny, 3 trałowce i 3 łodzie patrolowe. Za wybitne i bohaterskie czyny w walce z wrogiem dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR otrzymał tytuł Bohatera ZSRR. Dowodził pułkiem do stycznia 1945, gdy został wycofany z frontu i mianowany zastępcą szefa lotniczej szkoły marynarki wojennej ds. szkolenia lotniczego. 1945-1948 studiował w Akademii Marynarki Wojennej, po czym został jej pracownikiem. Od czerwca 1949 dowódca 3 Dywizji Lotniczej, 27 stycznia 1951 mianowany generałem majorem, od grudnia 1951 szef sztabu – zastępca dowódcy Sił Powietrznych Marynarki Wojennej ZSRR, od maja 1953 dowódca Sił Powietrznych Floty Północnej. Od stycznia 1956 dowódca Sił Powietrznych Floty Bałtyckiej. Od grudnia 1957 I zastępca dowódcy (od 18 lutego 1958 generał porucznik), od grudnia 1960 zastępca dowódcy, a od 1962 do śmierci dowódca lotnictwa Marynarki Wojennej ZSRR. Od 16 czerwca 1965 generał pułkownik, od 16 grudnia 1972 marszałek lotnictwa. Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medal mongolski.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Iwan_Borzow&oldid=70508109”