Iwan Mozżuchin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwan Mozżuchin
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 września 1889
Penza, Rosja

Data i miejsce śmierci

17 stycznia 1939
Neuilly, Francja

Zawód

aktor

Współmałżonek

Nathalie Lissenko (I), Agnes Petersen (II)

Iwan Mozżuchin

Iwan Ilicz Mozżuchin (ros. Ива́н Ильи́ч Мозжу́хин; ur. 26 września 1889 w Penzie, Rosja, zm. 17 stycznia 1939 w Neuilly, Francja) – rosyjski aktor kina niemego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie właścicieli ziemskich. Za namową ojca studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Moskiewskiego. Po dwóch latach rzucił jednak naukę na rzecz aktorstwa. W 1910 w Kijowie dołączył do wędrownej grupy teatralnej. Później grał w Moskwie, w półprofesjonalnym Teatrze Ludowym.

Filmową karierę rozpoczynał w wytwórni Chanżonkowa, od 1915 – w wytwórni Jermoliewa. Początkowo grał jedynie epizody, wkrótce jednak stał się gwiazdą rosyjskiego kina. Uważany za mistrza gry realistycznej i psychologicznej. Przez wiele lat współpracował z reżyserem Jakowem Protazanowem.

Gdy do władzy w Rosji doszli bolszewicy, przeprowadził się na Krym, a w 1920 r. wyjechał do Konstantynopola, potem do Paryża. Po sukcesie w „Okowach małżeństwa” otrzymał propozycję wyjazdu do Hollywood. Tam przeżył jednak zawód. Zagrał tylko w jednym filmie – „The Surrender”. Z Hollywood wyjechał do Berlina, gdzie zagrał w pięciu filmach dla studia UFA.

Jego kariera zakończyła się wraz z nadejściem kina dźwiękowego. Mozżuchin mówił bowiem z bardzo silnym rosyjskim akcentem, dlatego coraz rzadziej był obsadzany w filmach. Uważał, że dźwięk to „koronny błąd nowego kina”.

Autor pamiętników „Kiedy byłem Stawroginem” (1927).

Jego pierwszą żoną była Nathalie Lissenko, aktorka, z którą często występował. Drugą żoną była duńska aktorka Agnes Petersen.

Zmarł w 1939 na gruźlicę.

Pochowany na cmentarzu prawosławnym w Sainte-Geneviève-des-Bois[1].

Wybrana filmografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jacek Szczerba „Oczy niebieskie”, Gazeta Wyborcza, 15.01.1999

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]