Izabela Kaniowska-Lewańska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Izabela Kaniowska-Lewańska (ur. 5 października 1908 w Tarnówce na Podolu, zm. 1994) – polska historyk literatury, pedagog.

Absolwentka Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Warszawskiego (studiowała w latach 1927-1935). Od roku 1936 działaczka Polonii w Stanach Zjednoczonych. Później zamieszkała we Francji, a przed wojną powróciła do Polski. Podczas okupacji niemieckiej była nauczycielką. Wstąpiła także wtedy w szeregi Armii Krajowej. Po wojnie pracowała w wydawnictwie "Nasza Księgarnia" i była redaktorką pisma "Płomień". Od roku 1976 – docent Uniwersytetu Warszawskiego. Twórczyni międzyuczelnianego zespołu badań literatury skierowanej do dzieci i młodzieży.

Niektóre książki[edytuj | edytuj kod]

  • 1958"Szkółka dla dzieci" Ewarysta Estkowskiego
  • 1964Twórczość dla dzieci i młodzieży Klementyny z Tańskich Hoffmanowej
  • 1970Stanisław Jachowicz, życie i działalność
  • 1973Literatura dla dzieci i młodzieży do roku 1864
  • 1982Kultura literacka w przedszkolu