Izrail Fisanowicz

Izrail Fisanowicz
Израиль Фисанович
	kapitan 2 rangi
Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1914 ; Jelizawietgrad
Data i miejsce śmierci	27 lipca 1944 ; Morze Norweskie
	Przebieg służby
Lata służby	1932–1944
Siły zbrojne	MW ZSRR
Stanowiska	dowódca okrętu podwodnego
Główne wojny i bitwy	wojna zimowa, front wschodni (II wojna światowa)
	Odznaczenia
	;

Izrail Iljicz Fisanowicz (ros. Израиль Ильич Фисанович, ur. 23 listopada 1914 w Jelizawietgradzie (obecnie Kropywnycki), zm. 27 lipca 1944 na Morzu Norweskim) – radziecki oficer marynarki wojennej, kapitan 2 rangi, Bohater Związku Radzieckiego (1942).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był narodowości żydowskiej. Od 1922 mieszkał w Charkowie, gdzie skończył 7 klas szkoły średniej i szkołę uniwersytetu fabryczno-zawodowego, pracował w fabryce w Charkowie. Od 1932 służył w marynarce, w 1936 ukończył wojskową szkołę morską im. Frunzego, służył na pokładzie łodzi podwodnych Floty Bałtyckiej, od marca 1938 jako nawigator dywizjonu okrętów podwodnych. Od 1938 był oficerem Floty Północnej, w 1939 został członkiem WKP(b), 1939-1940 brał udział w wojnie z Finlandią, 7 lipca 1941 został dowódcą okrętu podwodnego. Od 18 sierpnia 1941 działał w Morzu Barentsa, do połowy grudnia 1941 wykonał 8 podwodnych misji bojowych, wykonując ataki torpedowe na trzy transporty wroga. Do lipca 1943 wykonał 18 podwodnych misji bojowych i wykonał 13 ataków torpedowych (używając 20 torped) i zatapiając, według oficjalnych danych, 8 transportów i okrętów wroga (potwierdzone informacje mówią o zatopieniu jednego niemieckiego okrętu 1 lutego 1943). W lipcu 1943 został dowódcą 6 dywizjonu okrętów podwodnych; na tym stanowisku wykonał jeszcze jedną misję, 11 września 1943. Od grudnia 1943 pozostawał w dyspozycji Wojskowej Rady Floty Północnej, w marcu 1944 objął dowództwo okrętu podwodnego Ł-20 Floty Północnej. W kwietniu 1944 udał się do Anglii w celu dostarczenia okrętu podwodnego W-1, z którą 25 lipca wyruszył z portu w Lerwick do ZSRR przez Morze Norweskie, jednak nie dotarł do Zatoki Kolskiej. Okręt został omyłkowo zaatakowany jako niemiecki przez angielski samolot Liberator i zatopiony bombami głębinowymi; załoga zginęła. Imieniem Fisanowicza nazwano ulicę w mieście Polarnyj i w Charkowie.

W 2016 roku cenotaf został zainstalowany na Federal War Memorial Cemetery^[1].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

porucznik (9 czerwca 1936)
starszy porucznik (13 lipca 1938)
kapitan porucznik (lipiec 1941)
kapitan 3 rangi (27 maja 1942)
kapitan 2 rangi (7 kwietnia 1943)

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (3 kwietnia 1942)^[2]
Order Lenina (3 kwietnia 1942)
Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie, 3 listopada 1941 i 2 czerwca 1942)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (29 stycznia 1943)
Krzyż Marynarki Wojennej (USA, lipiec 1943)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ 144 памятника-кенотафа Героям установят на Федеральном кладбище в Москве. Некрополь России, 2016-10-24. [dostęp 2019-04-26]. (ros.).
↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза начальствующему составу Военно-морского флота» от 3 апреля 1942 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1942. — 24 апреля (№ 13 (172)). — С. 1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Biogram na stronie warheroes.ru (ros.) [dostęp 2019-03-09]

[1] 144 памятника-кенотафа Героям установят на Федеральном кладбище в Москве. Некрополь России, 2016-10-24. [dostęp 2019-04-26]. (ros.).

[2] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза начальствующему составу Военно-морского флота» от 3 апреля 1942 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1942. — 24 апреля (№ 13 (172)). — С. 1.

[1]

[2]