Józef Sachs

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Sachs
Data i miejsce urodzenia

1869
Łódź

Data i miejsce śmierci

5 kwietnia 1931
Łódź

Zawód, zajęcie

kupiec, działacz społeczny, gospodarczy i oświatowy

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Józef Sachs (ur. 1869 w Łodzi, zm. 5 kwietnia 1931 tamże) – polski kupiec pochodzenia żydowskiego, działacz gospodarczy, działacz społeczny, działacz oświatowy w Łodzi.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia wyższe, posiadał tytuł naukowy doktora filozofii. Był właścicielem domu komisowo-agenturowego w Łodzi przy ul. Piotrkowskiej 107[1] oraz przedstawicielstwa towarzystwa ubezpieczeniowego „Ruski Lloyd”. Był członkiem komisji rewizyjnej Widzewskiej Manufaktury oraz Spółki Akcyjnej Wyrobów Bawełnianych Szai Rosenblatta.

W 1898 roku należał do organizatorów pogotowia ratunkowego w Łodzi (Towarzystwo Doraźnej Pomocy Lekarskiej, czyli łódzkie pogotowie ratunkowe – 3. na ziemiach polskich, 4. w Europie).

Był współzałożycielem i wieloletnim prezesem Towarzystwa Subiektów Handlowych, które w 1900 roku zostało przekształcone w Towarzystwo Wzajemnej Pomocy Pracowników Handlowych.

Współorganizował szkolnictwo polskie w 1905 roku w Łodzi, był działaczem Polskiej Macierzy Szkolnej.

Był współzałożycielem w 1907 roku i członkiem zarządu Towarzystwa Wzajemnego Kredytu Łódzkich Kupców i Przemysłowców[2].

W wyborach do Rady Miejskiej w Łodzi, przeprowadzonych w styczniu 1917 roku, uzyskał mandat radnego, startując z listy Komitetu Wyborczego Żydów-Polaków[3][4]. W Polsce niepodległej kandydował w 1919 roku w wyborach do Sejmu Ustawodawczego, ale mandatu nie zdobył.

Był przewodniczącym Rady Szkoły Rzemiosł Żeńskiej dla Żydów w Łodzi.

W okresie międzywojennym był:

  • prezesem Stowarzyszenia Kupców w Łodzi[1],
  • wiceprezesem Izby Przemysłowo-Handlowej,
  • założycielem i prezesem Stowarzyszenia Właścicieli Przedsiębiorstw Chemicznych[1],
  • członkiem Stowarzyszenia Techników w Łodzi,
  • członkiem zarządu Towarzystwa Szerzenia Pracy Zawodowej i Rolnej wśród Żydów ORT,
  • członkiem zarządu Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Dobroczynności[5],
  • członkiem Komisji Rewizyjnej Łódzkiego Towarzystwa Pielęgnowania Chorych „Bykur Cholim” (Uzdrowisko), prowadzącego sanatorium „Uzdrowisko” w podłódzkiej wsi Kały (ob. osiedle w północno-zachodniej części Bałut w obszarze SIM Kochanówka)[6],
  • jednym z inicjatorów założenia Teatru Polskiego.

Mieszkał przy ul. Piotrkowskiej 85 w kamienicy wzniesionej w 1897 roku przez Edwarda Kindermanna[7][8].

Zmarł 5 kwietnia 1931 roku przeżywszy 62 lata[9][10][11].

Zarząd Stowarzyszenia Kupców m. Łodzi, którego był prezesem, podjął w czerwcu 1931 roku uchwałę w sprawie utworzenia biblioteki ekonomicznej jego imienia i powołał Komisję Biblioteczną, której przewodniczącym został Mieczysław Hertz, ówczesny prezes Stowarzyszenia Kupców.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Waldemar Borowski: Ulica Piotrkowska 107. [w:] Ulica Piotrkowska w Łodzi. Historia posesji w latach 1824–1939. piotrkowska-nr.pl > Zamenhofa (97–127) – Piotrkowska 107 [on-line]. Waldemar Borowski, brw.. [dostęp 2022-01-05].
  2. Informator m. Łodzi z kalendarzem 1920 ↓, s. 491 (PDF – 229).
  3. Goerne 1919 ↓, s. 81 (PDF – 83).
  4. Stawiszyńska 2016 ↓, s. 673.
  5. Informator m. Łodzi z kalendarzem 1920 ↓, s. 426 (PDF – 164).
  6. Informator m. Łodzi z kalendarzem 1920 ↓, s. 428–429 (PDF – 166–167).
  7. Informator m. Łodzi z kalendarzem 1920 ↓, s. 500 (PDF – 238).
  8. Waldemar Borowski: Ulica Piotrkowska 85. [w:] Ulica Piotrkowska w Łodzi. Historia posesji w latach 1824–1939. piotrkowska-nr.pl > A. Struga (65–95) – Piotrkowska 85 [on-line]. Waldemar Borowski, brw.. [dostęp 2022-01-05].
  9. Głos Poranny” 1931 nr 94.
  10. „Głos Kupiectwa” 1935.
  11. „Kurier Łódzki” 1931 nr 4.
  12. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 346

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]