Józef Wacław Grott

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Wacław Grott
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1894
Wielka Wola

Data i miejsce śmierci

29 września 1973
Łódź

Miejsce spoczynku

Cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

lekarz

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej

Józef Wacław Grott (ur. 5 marca 1894 w Wielkiej Woli (ob. część Warszawy), zm. 29 września 1973 w Łodzi)[1][2] – polski lekarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Grott uczył się w gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie. W 1905 uczestniczył w strajku szkolnym. W 1913 zdał maturę w Moskwie i podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego[3]. Podczas I wojny światowej studiował medycynę w Kazaniu, a w 1918 kontynuował studia w Krakowie[1], przerwane przez wojnę polsko-bolszewicką, w której uczestniczył[4][1] jako lekarz podporucznik[5]. W 1922 uzyskał dyplom lekarza medycyny UJ. W okresie od 1922 do 1940 pracował w I Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1935–1944 kierował Pracownią Chemiczno-Bakteriologiczną szpitala św. Ducha w Warszawie[1]. W 1939 uczestniczył również w kampanii wrześniowej jako lekarz w kwaterze głównej Wojska Polskiego[2]. W 1943 został aresztowany i przetrzymywany na Pawiaku[3]. Po powstaniu warszawskim przeniósł się do Częstochowy, gdzie był ordynatorem Oddziału Chorób Wewnętrznych w Szpitalu Miejskim i wykładał na tajnym uniwersytecie[1].

W 1945 uzyskał Venia legendi na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie został kierownikiem Kliniki Propedeutycznej na Uniwersytecie Łódzkim. W 1946 został profesorem nadzwyczajnym UŁ. W latach 1947–1964 był kierownikiem I Kliniki Chorób Wewnętrznych UŁ, a następnie Akademii Medycznej w Łodzi, w międzyczasie w 1957 uzyskując stopień doktora nauk medycznych. W 1959 został profesorem zwyczajnym Akademii Medycznej w Łodzi. W okresie od 1958-1962 był również kierownikiem II Kliniki Chorób Wewnętrznych Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. W 1964 przeszedł na emeryturę, pomimo tego aktywnie konsultując pacjentów w Szpitalu im. dr. E. Sonnenberga w Łodzi[1].

Józef Wacław Grott był specjalistą w zakresie: cukrzycy, przemiany kwasu szczawiowego, kładu pokarmowego, krzepnięcia krwi oraz parazytologii[2], a także inicjatorem powstania pierwszej przychodni parazytologicznej przy Akademii Medycznej w Łodzi przekształconej w Oddział Parazytologiczny, a także autorem szeregu prac naukowych w tej dziedzinie. Był również wykładowcą na kursach lekarskich organizowanych przez Instytut Doskonalenia Kadr Lekarskich oraz UNICEF, był w latach 1948–1955 konsultantem wojewódzkim województwa kieleckiego i organizatorem Dni Klinicznych Buska-Zdroju, będącymi zjazdami naukowymi dla lekarzy[1]. Tam również wykorzystując swoje predyspozycje i kompetencje jako pracownik Ministerstwa Zdrowia, i będąc przewodniczącym Rady Naukowo-Lekarskiej, inicjował powstanie nowych sanatoriów, mieszkań dla lekarzy i obwodnicy Buska-Zdroju[4].

Grott był członkiem zarządu głównego Polskiego Towarzystwa Parazytologiczcnego, członkiem Komisji Parazytologicznej Rady Naukowej Przy Ministrze Zdrowia i Opieki Społecznej. Był również członkiem honorowym: Belgijskiego Towarzystwa Gastroenterologicznego, Czechosłowackiego Towarzystwa Gastroenterologicznego im. Purkyniego, Związku Lekarzy Polskich w Chicago[3], członkiem korespondentem Czechosłowackiego Towarzystwa Gastroenterologicznego i Francuskiego Towarzystwa Diabetologicznego[1], członkiem europejskiego Towarzystwa Internistów i Europejskiego Towarzystwa Diabetologicznego oraz wiceprzewodniczącym sekcji diabetologicznej Towarzystwa Internistów Polskich[3].

Jest pomysłodawcą techniki badania trzustki nazwanej metodą Grotta[3][6].

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Nagroda Warszawskiego Towarzystwa Lekarskiego (1929, 1939)
  • Nagroda Rządu francuskiego za współpracę naukową między Polską a Francją (1939)[3],
  • Naukowa Nagroda Miasta Łodzi w zakresie nauk medycznych przyznana przez Prezydium Rady Narodowej miasta Łodzi (1960)[4][1].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Józef Wacław Grott jest patronem ulic w Busku-Zdroju[7] i Łodzi[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j Ryszard Kuźmicki, Józef Wacław Grott (1894-1973) – wspomnienie pośmiertne, „Wiadomości Parazytologiczne”, 19 (6), 1973, s. 881–884.
  2. ↑ a b c d Andrzej Kempa, Lekarze patronami łódzkich ulic, „Kronikarz”, R. 6 (1/2 (11/12)), 2007, ISSN 1732-9329.
  3. ↑ a b c d e f g Halina Lisiecka-Adamska, Działalność Prof. dr hab. med. Józefa Grotta w dziedzinie parazytologii klinicznej, „Wiadomości Parazytologiczne”, 49 (1), 2003, s. 321–324.
  4. ↑ a b c Nagrody Miasta Łodzi [online], BIP ŁÓDŹ [dostęp 2021-10-04] (pol.).
  5. ↑ Professor Józef Wacław Grott and his methods of pancreas palpation [online], mp.pl [dostęp 2022-06-12] (ang.).
  6. ↑ Ryszard Kuźmicki, Zygmunt Dzięciołowski, O skutecznym leczeniu małymi dawkami atebryny (wg Grotta) ciężkiej niedokrwistości niedobarwliwej w przebiegu lambilozy, „Wiadomości Parazytologiczne”, 6 (5), 1960.
  7. ↑ Ulica Prof. Józefa Wacława Grotta [online], Tygodnik Ponidzia oficjalny serwis informacyjny, 3 marca 2018 [dostęp 2022-06-12] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Wacław_Grott&oldid=71801290”