Zygmunt Otto (rzeźbiarz)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Józef Zygmunt Otto)
Zygmunt Józef Otto
Data i miejsce urodzenia

19 marca 1874
Lwów

Data i miejsce śmierci

15 listopada 1944
Warszawa

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

rzeźba

Multimedia w Wikimedia Commons

Zygmunt Józef Otto (ur. 19 marca 1874 we Lwowie, zm. 15 listopada 1944 w Warszawie[1]) – polski rzeźbiarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 19 marca 1874 we Lwowie, w rodzinie Karola i Tekli z Malskich[2]. Ukończył cesarsko-królewską Szkołę Przemysłu Artystycznego we Lwowie oraz Szkołę Sztuk Pięknych w Krakowie. Odnosił sukcesy w konkursach na dekoracje rzeźbiarskie warszawskich budynków: w 1898 zdobył I nagrodę w konkursie na dekorację rzeźbiarską zdobiącą fronton gmachu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, a w 1900 został laureatem konkursu na projekt wodotrysku przed tym gmachem. W 1927 zdobył II nagrodę w konkursie na projekt pomnika na Placu Wolności w Poznaniu[3]. Otrzymał także złoty medal na wystawie w Rydze. Związał się z Towarzystwem Zachęty Sztuk Pięknych, którego był członkiem rzeczywistym (w latach 1905–1939)[4]. Wystawiał m.in. w warszawskiej Zachęcie i Instytucie Propagandy Sztuki oraz na prowincji i za granicą. Był prezesem Związku Zawodowego Artystów Rzeźbiarzy[2].

Z jego dorobku zachowały się m.in. warszawskie realizacje z zakresu rzeźby architektonicznej, takie jak dekoracje Hali Koszyki, gmachu Centralnego Towarzystwa Rolniczego, kamienicy Strzałeckiego, gmachu Stowarzyszenia Techników, gmachu hipoteki (obecnie al. „Solidarności” 58) oraz posągi orłów i płaskorzeźby na elewacji Domu pod Orłami[4].

Od 1905 był mężem Jadwigi z Dąbrowskich h. Ślepowron[1] (zm. 1948)[5].

Mieszkał m.in. przy ul. Poselskiej na Saskiej Kępie w Warszawie[6]. Zmarł 15 listopada 1944. Pochowany na Cmentarzu za torem; ekshumowany 22 listopada 1946 na Cmentarz Powstańców Warszawy (kwatera 82); ponownie ekshumowany na cmentarz Powązkowski (kwatera 74-6-29)[7][5].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

  • Wodotrysk przed gmachem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie zwycięski projekt w konkursie o wodotrysk (1900)
    Wodotrysk przed gmachem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie zwycięski projekt w konkursie o wodotrysk (1900)
  • Rzeźba orła na Domu pod Orłami
    Rzeźba orła na Domu pod Orłami
  • Figury gigantów flankujące główne wejście do kamienicy Strzałeckiego
    Figury gigantów flankujące główne wejście do kamienicy Strzałeckiego
  • Gmach Stowarzyszenia Techników w Warszawie, rzeźby (na szczycie i na wysokości drugiego piętra) projektu Zygmunta Otto
    Gmach Stowarzyszenia Techników w Warszawie, rzeźby (na szczycie i na wysokości drugiego piętra) projektu Zygmunta Otto

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
  2. ↑ a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 225. [dostęp 2021-09-02].
  3. ↑ Zbiory NAC on-line [online], audiovis.nac.gov.pl [dostęp 2021-09-02].
  4. ↑ a b Zygmunt Józef Otto. culture.pl, 2003-06-11. [dostęp 2014-07-25].
  5. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: WALERIA DĄBROWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-02].
  6. ↑ Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa – historia dzielnicy, jej mieszkańcy, środowisko artystyczne, sklepy i kawiarnie.... W: Hanna Faryna Paszkiewicz: Saska Kępa. Murator, 2001, s. 19. ISBN 83-915407-0-7.
  7. ↑ Lista cywilnych ofiar powstania - Zygmunt Otto [online], www.1944.pl [dostęp 2021-09-02] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zygmunt_Otto_(rzeźbiarz)&oldid=72221980”