Język ambae wschodni
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
5 tys. (2001)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | omb | ||
| IETF | omb | ||
| Glottolog | east2443 | ||
| Ethnologue | omb | ||
| WALS | aml | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język ambae wschodni[1], także ambae północno-wschodni[2] – język austronezyjski z grupy języków oceanicznych, używany przez część mieszkańców wyspy Ambae (Aoba), należącej do państwa Vanuatu. Według danych z 2001 r. posługuje się nim 5 tys. osób[1].
Jest silnie zróżnicowany wewnętrznie. Istnieje 11 odmian dialektalnych: lolokaro, sagau, lolovoli, longana, lolovinue, lolopuepue, abangga, lombaha, walurigi, nangire, vuinikalato. Nazwy te pochodzą od nazw dystryktów lub wsi[2].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Ambae, East, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b John Lynch, Terry Crowley: Languages of Vanuatu : a new survey and bibliography. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2001, s. 61, seria: Pacific Linguistics 517. DOI: 10.15144/PL-517. ISBN 0-85883-469-3. OCLC 49882787. [dostęp 2022-07-20]. (ang.).