Języki oceaniczne
| Obszar |
większa część Oceanii |
|---|---|
| Liczba mówiących |
2–2,5 mln |
| Klasyfikacja genetyczna |
|
| Kody rodziny językowej | |
| Glottolog | ocea1241 |
| Występowanie | |
 Zasięg języków oceanicznych | |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode. | |
Języki oceaniczne (języki wschodnioaustronezyjskie) – podrodzina języków austronezyjskich, którymi posługuje się około 2–2,5 mln rdzennych mieszkańców wysp Oceanii. Do głównych zespołów języków oceanicznych zaliczają się języki mikronezyjskie i języki polinezyjskie. Poszczególnymi językami tej grupy posługuje się zazwyczaj kilka-kilkadziesiąt tysięcy osób, zamieszkujących wyspę lub archipelag. Do najczęściej używanych należą języki: fidżyjski (300 tys. – blisko spokrewniony z polinezyjskimi), samoański (235 tys.) oraz maoryski, tahitański, tonga i tolai (po 100 tys.).
R. Blust (1978) stwierdził, że są najbliżej spokrewnione z językami halmahersko-zachodnionowogwinejskimi, które to tworzą równoległą gałąź rodziny austronezyjskiej[1][2].
Klasyfikacja języków oceanicznych:
- języki austronezyjskie
- języki malajsko-polinezyjskie
- języki malajsko-polinezyjskie centralno-wschodnie
- języki malajsko-polinezyjskie wschodnie
- języki oceaniczne (2,2 mln)
- języki mikronezyjskie (170 tys.)
- yap (5 tys.)
- karoliński (5 tys.)
- kiribati (gilbertański) (70 tys.)
- kusajski (4 tys.)
- marszalski (25 tys.)
- nauruański (6 tys.)
- ngatik
- ponape (20 tys.)
- chuuk (30 tys.)
- ulithi
- języki wschodniofidżyjsko-polinezyjskie
- języki mikronezyjskie (170 tys.)
- języki oceaniczne (2,2 mln)
- języki malajsko-polinezyjskie wschodnie
- języki malajsko-polinezyjskie centralno-wschodnie
- języki malajsko-polinezyjskie
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Robert Blust: Eastern Malayo-Polynesian: A Subgrouping Argument. W: Stephen Adolphe Wurm, Lois Carrington (red.): Second International Conference on Austronesian Linguistics: Proceedings. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1978, s. 181–234, seria: Pacific Linguistics C-61. DOI: 10.15144/PL-C61.181. ISBN 978-0-85883-184-1. OCLC 499358051. (ang.).
- ↑ Gary Holton: A unified system of spatial orientation in the Austronesian and non-Austronesian languages of Halmahera. W: Antoinette Schapper (red.): Contact and substrate in the languages of Wallacea. Cz. 1. 2017, s. 157–189, seria: NUSA: Linguistic studies of languages in and around Indonesia 62. DOI: 10.15026/89846. OCLC 1017738888. (ang.).