Język ansus
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
4600 (1987) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | and | ||
| IETF | and | ||
| Glottolog | ansu1237 | ||
| Ethnologue | and | ||
| BPS | 0826 4 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język ansus – język austronezyjski używany w prowincji Papua w Indonezji. Według danych szacunkowych z 1987 r. (SIL International) posługiwało się nim wówczas 4600 osób[1].
Według danych Ethnologue jego użytkownicy zamieszkują wsie Aibondeni, Ansus, Kairawi i Yenusi na południowym wybrzeżu wyspy Yapen[1]. Z kolei w 1961 r. do obszaru tego języka zaliczono wsie Ansus i Kairawa, a także Yemprum (na Miosnum) oraz rejon miasta Serui[2]. Dialekt wsi Aibondeni potraktowano natomiast jako oddzielny (choć blisko spokrewniony) język[3].
Na poziomie słownictwa jest stosunkowo bliski językom marau i papuma (analiza danych leksykalnych wykazała podobieństwo na poziomie 82%)[1]. W publikacji Peta Bahasa ansus i papuma sklasyfikowano jako dialekty jednego języka („ansus-papuma”)[4]. Niemniej D.S. Price i M. Donohue (2009) uznają papuma za zdecydowanie odrębny język[5].
W 2002 r. odnotowano, że ansus pozostaje w powszechnym użyciu, przy czym w większości sfer życia konkuruje z wysoce ekspansywnym językiem indonezyjskim. Indonezyjski dominuje w edukacji i kontaktach zewnętrznych[6]. Na poziomie regionalnym (w zachodniej części Yapen) ansus odgrywa pewną rolę jako język prestiżowy i środek komunikacji międzygrupowej[7]. Wśród Ansus bywa też spotykana znajomość innych języków (marau, papuma, woi)[8].
Nie wykształcił piśmiennictwa[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Ansus, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Anceaux 1961 ↓, s. 7.
- ↑ Anceaux 1961 ↓, s. 6.
- ↑ Bahasa Ansus-Papuma. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2024-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-04)]. (indonez.).
- ↑ Price i Donohue 2009 ↓, s. 11.
- ↑ Price i Donohue 2009 ↓, s. 13.
- ↑ Price i Donohue 2009 ↓, s. 12, 14.
- ↑ Price i Donohue 2009 ↓, s. 12.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Johannes Cornelis Anceaux: The Linguistic Situation in the Islands of Yapen, Kurudu, Nau and Miosnum, New Guinea. Dordrecht: Springer, 1961, seria: Verhandelingen ven het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde 35. DOI: 10.1007/978-94-017-4762-2. ISBN 978-94-017-4762-2. OCLC 1086450570. [dostęp 2024-09-04]. (ang.).
- David S. Price, Mark Donohue: Report on the Ansus Survey, West Yapen Island, Papua, Indonesia. Dallas: SIL International, 2009, seria: SIL Electronic Survey Reports 2009-001. OCLC 896382841. [dostęp 2024-09-04]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Ansus. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2024-09-05]. (ang.).