Język eipo
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
3 tys. (1987) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | eip | ||
| IETF | eip | ||
| Glottolog | eipo1242 | ||
| Ethnologue | eip | ||
| BPS | 0930 4 | ||
| WALS | eip | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język eipo, także: eipomek, lik[1] – język transnowogwinejski używany w indonezyjskiej prowincji Papua, na górzystym terenie w rejonie rzeki Eipo[1]. Należy do grupy języków mek[2][3]. Nazwa mek (oznaczająca wodę lub rzekę) określa szereg pokrewnych języków i kultur w tym regionie[3].
Według danych z 1987 roku posługuje się nim 3 tys. osób. Sporządzono opis jego gramatyki, a do zapisu tego języka stosuje się alfabet łaciński[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Eipo, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Volker Heeschen: An Ethnographic Grammar of the Eipo Language Spoken in the Central Mountains of Irian Jaya (West New Guinea), Indonesia. D. Reimer, 1998, s. 72. ISBN 978-3-496-02659-4. [dostęp 2022-07-17]. (ang.).
- ↑ a b Orientation - Eipo. everyculture.com. [dostęp 2022-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-01)]. (ang.).