Język enrekang
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
50 tys. (1986) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | ptt | ||
| IETF | ptt | ||
| Glottolog | enre1239 | ||
| Ethnologue | ptt | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język enrekang, także endekan[1] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Południowy w Indonezji. Według danych z 1986 roku posługuje się nim 50 tys. ludzi[2].
Według serwisu Ethnologue dzieli się na trzy dialekty: enrekang, ranga, pattinjo (letta-batulappa-kassa). Dialekt pattinjo bywa opisywany jako odrębny język[1][3][4].
Nie wykształcił piśmiennictwa[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Roger F. Mills: Additional addenda. W: Robert A. Blust (red.): Historical Linguistics in Indonesia. Cz. 1. Jakarta: Badan Penyelenggara Seri Nusa, Universitas Atma Jaya, 1981, s. 59–82, seria: NUSA: Linguistic studies in Indonesian and languages in Indonesia 10. [dostęp 2022-07-21]. (ang.).
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Enrekang, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Jacobus Noorduyn: A Critical Survey of Studies on the Languages of Sulawesi. Leiden: KITLV Press, 1991, s. 199. ISBN 978-90-6718-028-3. OCLC 24778246. [dostęp 2022-07-21]. (ang.).
- ↑ Stephen C. Druce: The Lands West of the Lakes: A History of the Ajattappareng Kingdoms of South Sulawesi, 1200 to 1600 CE. Leiden: KITLV Press, 2009, s. 141, seria: Verhandelingen van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde 261. DOI: 10.1163/9789004253827. ISBN 978-90-04-25382-7. ISBN 978-90-67-18331-4. OCLC 855896501. [dostęp 2022-07-21]. (ang.).