Język kobon
| Obszar |
prowincje Madang, Western Highlands (Papua-Nowa Gwinea) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
10 tys. (2007) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 4 edukacyjny↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kpw | ||
| IETF | kpw | ||
| Glottolog | kobo1249 | ||
| Ethnologue | kpw | ||
| WALS | kob | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kobon – język transnowogwinejski używany w prowincjach Madang i Western Highlands w Papui-Nowej Gwinei. Według danych z 2007 roku posługuje się nim 10 tys. osób[1].
Występuje w nim rejestr pandanowy[2]. Kobon charakteryzuje się zamkniętą klasą czasowników, na którą składa się ok. 130 rdzeni[3].
Sporządzono opis jego gramatyki (1981)[4]. Zapisywany alfabetem łacińskim. Jest nauczany w szkołach[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kobon, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2022-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-20] (ang.).
- ↑ Pawley 1992 ↓, s. 317.
- ↑ Pawley 2009 ↓, s. 671.
- ↑ John Davies: Kobon. Amsterdam: North-Holland, 1981, seria: Lingua descriptive studies 3. ISBN 0-7099-0878-4. OCLC 781310693. [dostęp 2024-02-12]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrew Pawley, Kalam Pandanus Language: An Old New Guinea Experiment in Language Engineering, [w:] Tom E. Dutton, Malcolm Ross, Darrell Tryon (red.), The Language Game: Papers in Memory of Donald C. Laycock, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1992 (Pacific Linguistics C-110), s. 313–334, ISBN 0-85883-400-6, ISSN 0078-7558, OCLC 222981840 [dostęp 2024-03-07] (ang.).
- A. Pawley, Madang Languages, [w:] Keith Brown, Sarah Ogilvie (red.), Concise Encyclopedia of Languages of the World, Amsterdam: Elsevier, 2009, s. 669–672, ISBN 978-0-08-087774-7, ISBN 978-0-08-087775-4, OCLC 318247422 (ang.).